Wellicht weet je het niet (meer), maar de eerste iPhone, die in 2007 verscheen, beschikte niet over een specifieke basisfunctionaliteit. Een voormalige ingenieur legt via Twitter nu – jaren later – eindelijk uit waarom dat zo is. Het antwoord is niet heel bevredigend, maar het klinkt wel heel logisch vanuit zijn standpunt.
Ken Kocienda is een ingenieur die in 2001 bij Apple kwam werken en samen met een team verantwoordelijk was voor de eerste iPhone. Afgelopen zondag deelde de man een anekdote over zijn tijd bij Apple, waarin hij inging op waarom die smartphone geen kopieer/plak-functie had. Het korte antwoord: tijdstekort.
iPhone kon niet knippen en plakken
Het iets langere antwoord: het team had niet genoeg tijd om “dit goed te doen”, aldus Kocienda. De voormalige Apple-ingenieur was te druk met het regelen van andere zaken voor het eerste besturingssysteem. Denk dan aan het toetsenbord, de autocorrectie en zaken als sms-functies. Kopiëren en plakken vielen dus snel af.
The original iPhone didn’t have cut/copy/paste. Infamous! The quickest explanation is that I didn’t have time to do it right. I had too much keyboard, autocorrection, and text system work to do. The design team didn’t have time either. So we passed on the feature for 1.0. https://t.co/SLncIxohkk
— Ken Kocienda (@kocienda) June 19, 2022
Nadat de eerste iPhone op de markt kwam en het iOS-systeem op versie 1.0 stond, had het team wel tijd om aan dergelijke functionaliteit te werken. Daardoor kreeg de smartphone van Apple op een later moment wel de optie om teksten te kunnen kopiëren en plakken. Kocienda heeft overigens nog een aantal grappige feitjes.
Inzoomen op de tekst
Zo deelt Kocienda dat het zijn idee was om te kunnen inzoomen op de tekst, zodat je alles beter kon lezen. Je hoefde daarvoor alleen maar je vinger op een tekst te laten rusten, dan werd die uitvergroot. Daarnaast maakt de ingenieur nog een opmerking over de manier waarop WebKit verantwoordelijk was voor alle tekst.
“Alle aanpasbare tekst op de eerste iPhone werd ondersteund door WebKit”, zegt Kocienda. “Het systeem maakte gebruik van kleine webpagina’s die het her en der verspreidde. Elke UITextView van meerdere lijnen was zijn eigen webpagina.”
