"De camera liegt nooit," zegt het oude gezegde. Maar hoe waar is dat? Gorodenkoff/Shutterstock
Als slachtoffer of verdachte van een misdrijf, of als getuige van een misdrijf, kunnen uw handelingen, gedrag en karakter door de politie of een advocaat onder de loep worden genomen aan de hand van camerabeelden. U mag aannemen dat alle relevante beelden zijn verzameld en bekeken. U kunt in een jury zitten en verwacht worden dat u camerabeelden beoordeelt om te helpen bepalen of u een verdachte schuldig of onschuldig acht.
Je mag geloven dat je alle belangrijke beelden te zien krijgt. Je mag erop vertrouwen dat de camera nooit liegt.
Het bewijs dat wij tijdens onze studie van Britse moordonderzoeken en -processen hebben verzameld, laat echter zien hoe, net als andere vormen van bewijs zoals DNA en vingerafdrukken, CCTV-beelden een zorgvuldige interpretatie en evaluatie vereisen en misleidend kunnen zijn.
In plaats van een absolute “waarheid” te bieden, kunnen uit dezelfde beelden verschillende betekenissen worden verkregen. Maar inzicht in de uitdagingen en risico’s van camerabeelden is essentieel voor een eerlijk en transparant systeem om mogelijke gerechtelijke dwalingen te voorkomen.
Bewijs
Justitie vertrouwt vaak op digitaal bewijs ter ondersteuning van onderzoeken en vervolgingen en CCTV is een van de meest gebruikte vormen. Volgens recente schattingen zijn er meer dan 7,3 miljoen camera’s in het Verenigd Koninkrijk, die een persoon tot 70 keer per dag kunnen vastleggen.
Het publiek kan worden gefilmd via CCTV die eigendom is van de gemeente, door camera’s in commerciële panden, of in woonhuizen (thuiscamera’s of slimme deurbellen, evenals in het openbaar vervoer en door dashcams.
CCTV is een van de meest populaire vormen van digitaal forensisch bewijs.
Gorodenkoff/Shutterstock
In onze studie van 44 Britse moordonderzoeken hebben we laten zien hoe CCTV onderzoekers veel voordelen biedt. Het kan helpen verdachten en getuigen te identificeren, en verdachten te impliceren of te elimineren. Het kan ook helpen om verklaringen van verdachten en getuigen te bevestigen of te weerleggen. Onze bevindingen geven echter ook aan hoe CCTV onbetrouwbaar en problematisch kan zijn.
Tekortkomingen
Soms zijn camerabeelden ontoegankelijk of verloren gegaan omdat de detective die is gestuurd om de beelden terug te halen niet over de vaardigheden, de opleiding of de apparatuur beschikt om ze tijdig terug te halen. Dit is vooral belangrijk omdat CCTV-beelden vaak binnen drie weken na opname worden gewist. Wij hebben vastgesteld dat de beelden vaak binnen 7 tot 10 dagen worden overschreven.
In andere gevallen hebben eigenaars geen toegang tot systemen of kunnen zij het volume van de gevraagde CCTV-beelden niet beheren, bijvoorbeeld wanneer bussen buiten dienst worden gesteld om beelden te downloaden. En zelfs wanneer de beelden met succes in beslag worden genomen, zijn er soms geen functionarissen beschikbaar om ze allemaal te bekijken.
Ook bestaat het risico dat belangrijke beelden die een verdachte zouden kunnen vrijpleiten, niet aan de verdediging worden bekendgemaakt, waardoor onschuldige mensen in de gevangenis kunnen belanden.
Een onderzoek uit 2022 van Channel 4 News onderzocht of CCTV helpt om onschuldige mensen achter de tralies te krijgen.
Rechercheurs moeten vaak wijs worden uit beelden van slechte kwaliteit die wazig of korrelig zijn. Dit is niet gemakkelijk. In sommige van de door ons geobserveerde onderzoeken probeerde de politie beelden van slechte kwaliteit te verbeteren, maar dit was niet altijd succesvol.
Onderzoekers moeten ook beslissen of zij een beroep doen op deskundigen om de beelden te interpreteren en het bewijsmateriaal voor de rechtbank te presenteren. De politie heeft echter geen duidelijke richtlijnen om te bepalen of en wanneer een beroep wordt gedaan op dergelijke deskundigheid. Wij hebben gevallen gezien waarin agenten besloten geen beroep te doen op deskundigen omdat zij vertrouwen hadden in hun eigen interpretaties.
Onze studie heeft ook aan het licht gebracht hoe sommige rechercheurs of CCTV-agenten herhaaldelijk worden ingezet om beelden te bekijken of te interpreteren omdat zij door anderen (of zichzelf) worden beschouwd als “superherkenners”. Dit zijn mensen die wellicht beter zijn in het herkennen van gezichten dan anderen. Er bestaat echter geen robuuste maatstaf om te bepalen of iemand een superherkenner is. Als superherkenners ten onrechte als getuige-deskundige worden beschouwd, kan hun bewijs tijdens een politieonderzoek of in de rechtbank worden overgewaardeerd.
Tegen de tijd dat camerabeelden aan een jury worden getoond, zijn deze zorgvuldig gechoreografeerd door de politie en de advocaat van de aanklager. Zij zijn vaak bedreven in het selecteren, ordenen en monteren van beelden in gelikte pakketten.
Deze technieken worden ook gebruikt door de verdediging, die beraadslaagt over het gebruik van bewegende beelden of stilstaande beelden, op welke snelheid de clips moeten worden getoond en op welk moment commentaar moet worden toegevoegd. Dit is om een “alternatieve waarheid” aan te tonen en een betwiste interpretatie van dezelfde beelden te geven. Voor jury’s kan het moeilijk zijn om te bepalen hoe de beelden zijn gemonteerd.
Gouden standaard?
Moordonderzoeken worden algemeen beschouwd als de gouden standaard van strafrechtelijk onderzoek, vanwege de investering in tijd, middelen en expertise. Niettemin hebben wij veel uitdagingen, fouten en risico’s bij het gebruik van CCTV ontdekt. Deze zijn waarschijnlijk nog groter bij andere soorten strafrechtelijk onderzoek, waar de personeelsbezetting en de kennis van digitaal bewijsmateriaal beperkter kunnen zijn.
De complexiteit van CCTV-bewijs moet worden begrepen door iedereen die betrokken is bij het hanteren, interpreteren en presenteren van de beelden, en ook door degenen onder ons wier handelingen en verslagen kunnen worden onderzocht op basis van CCTV-beelden.
De hier genoemde uitdagingen en risico’s zullen waarschijnlijk toenemen naarmate de digitale technologieën zich ontwikkelen – zoals blijkt uit de recente bezorgdheid over geautomatiseerde gezichtsherkenningstechnologieën en het risico van deepfake video’s.
Dit onderzoek werd gefinancierd door de Leverhulme Trust.
Dit onderzoek werd gefinancierd door The Leverhulme Trust.
