icsnaps/Shutterstock
Deepfake pornografie – waarbij iemands gelijkenis met behulp van kunstmatige intelligentie in seksueel expliciete beelden wordt opgedrongen – komt alarmerend vaak voor. De populairste website gewijd aan geseksualiseerde deepfakes, meestal gemaakt en gedeeld zonder toestemming, ontvangt ongeveer 17 miljoen hits per maand. De inhoud is bijna uitsluitend gericht op vrouwen. Er is ook een exponentiële toename van “nudifying” apps die gewone afbeeldingen van vrouwen en meisjes in naakt veranderen.
Toen Jodie, het onderwerp van een nieuwe BBC Radio File op 4 documentaire, een anonieme e-mail ontving waarin stond dat ze gefaked was, was ze er kapot van. Haar gevoel van schending werd nog erger toen ze ontdekte dat de verantwoordelijke man iemand was die jarenlang een goede vriend van haar was geweest. Ze bleef achter met suïcidale gevoelens en verschillende van haar andere vriendinnen waren ook slachtoffer.
De gruwel waarmee Jodie, haar vrienden en andere slachtoffers worden geconfronteerd, wordt niet veroorzaakt door onbekende “perverselingen” op het internet, maar door gewone, alledaagse mannen en jongens. Daders van seksueel misbruik kunnen onze vrienden, kennissen, collega’s of klasgenoten zijn. Tienermeisjes over de hele wereld hebben zich gerealiseerd dat hun klasgenoten apps gebruiken om hun posts op sociale media om te zetten in naaktfoto’s en deze te delen in groepen.
Omdat ik nauw heb samengewerkt met slachtoffers en veel jonge vrouwen heb gesproken, is het voor mij duidelijk dat deepfake porno nu een onzichtbare bedreiging is die het leven van alle vrouwen en meisjes doordringt. Deepfake pornografie of naaktbeelden kunnen ieder van ons overkomen, op elk moment. En, tenminste in het Verenigd Koninkrijk, kunnen we niets doen om het te voorkomen.
Hoewel Britse wetten het delen van deepfake porno zonder toestemming strafbaar stellen, hebben ze geen betrekking op het maken ervan. Alleen al de mogelijkheid van creatie zorgt voor angst en bedreiging in het leven van vrouwen.
Deepfake creatie zelf is een schending
Daarom is het tijd om te overwegen om het maken van geseksualiseerde deepfakes zonder toestemming strafbaar te stellen. In het House of Lords beschreef Charlotte Owen deepfake misbruik als een “nieuwe grens van geweld tegen vrouwen” en ze riep op om het maken strafbaar te stellen.
Het is ook een debat dat over de hele wereld plaatsvindt. De VS overweegt federale wetgeving om slachtoffers het recht te geven om schadevergoeding of een rechterlijk bevel te eisen, in navolging van staten zoals Texas die creatie strafbaar hebben gesteld. Andere rechtsgebieden zoals Nederland en de Australische staat Victoria stellen het maken van geseksualiseerde deepfakes zonder toestemming al strafbaar.
Lees meer:
Zelfs vóór deepfakes was technologie een middel voor misbruik en controle
Een veelgehoorde reactie op het idee om het maken van deepfakes zonder toestemming strafbaar te stellen, is dat deepfake pornografie een seksuele fantasie is, net als het je inbeelden in je hoofd. Maar dat is het niet – het is het creëren van een digitaal bestand dat op elk moment online gedeeld kan worden, opzettelijk of met kwaadaardige middelen zoals hacken.
Het is ook niet duidelijk waarom we het recht van mannen op seksuele fantasie moeten laten prevaleren boven het recht van vrouwen en meisjes op seksuele integriteit, autonomie en keuzevrijheid. Dit is niet-consensueel gedrag van seksuele aard. Noch de pornoartiest, noch de vrouw wiens beeltenis in de porno wordt opgedrongen, hebben ermee ingestemd dat hun beelden, identiteiten en sexualiteit op deze manier worden gebruikt.
Creatie mag dan gaan over seksuele fantasie, maar het gaat ook over macht en controle en de vernedering van vrouwen. Het gevoel van seksuele aanspraak van mannen op vrouwenlichamen dringt door in de chatrooms op internet waar geseksualiseerde deepfakes en tips voor het maken ervan worden gedeeld. Zoals bij alle vormen van seksueel misbruik op basis van afbeeldingen, gaat het bij deepfake porno om vrouwen te vertellen dat ze terug in hun hokje moeten kruipen en van het internet af moeten gaan.
De wet verder brengen
Een wet die alleen de verspreiding van deepfake porno strafbaar stelt, negeert het feit dat de niet-consensuele creatie van het materiaal zelf een schending is. Het criminaliseren van de productie zou erop gericht zijn om deze praktijk bij de wortel te stoppen.
Terwijl er legitieme zorgen bestaan over het overcriminaliseren van sociale problemen, is er wereldwijd sprake van ondercriminalisering van de schade die vrouwen ervaren, in het bijzonder online misbruik.
En hoewel het strafrecht niet de enige – of zelfs maar de belangrijkste – oplossing is voor seksueel geweld vanwege het voortdurende falen van politie en justitie, is het wel een van de mogelijkheden om verhaal te halen. Niet alle vrouwen willen aangifte doen bij de politie, maar sommige wel. We hebben ook nieuwe civiele bevoegdheden nodig om rechters in staat te stellen internetplatforms en daders te bevelen beelden te verwijderen en te verwijderen, en waar nodig te eisen dat er een schadevergoeding wordt betaald.
Het strafrecht kan niet alleen de basis leggen voor educatie en culturele verandering, maar kan internetplatforms ook meer verplichtingen opleggen. Als het maken van pornografische deepfakes onwettig zou zijn, zou het moeilijk zijn voor betalingsproviders om het deepfake ecosysteem in stand te houden, moeilijk voor Google om deepfake pornosites bovenaan zoekopdrachten te blijven weergeven en moeilijk voor sociale mediabedrijven zoals X (voorheen Twitter) of de app stores om naakt apps te blijven adverteren.
De realiteit van het leven met de onzichtbare dreiging van deepfake seksueel misbruik begint nu door te dringen bij vrouwen en meisjes. Mijn vrouwelijke studenten zijn verbijsterd als ze zich realiseren dat de student naast hen deepfake porno van hen kan maken, hen kan vertellen dat ze dat gedaan hebben, dat ze het leuk vinden om ernaar te kijken – en toch kunnen ze er niets aan doen, het is niet onwettig.
Nu vrouwen hun diepe wanhoop delen over het feit dat hun toekomst in handen ligt van het “onvoorspelbare gedrag” en de “onbezonnen” beslissingen van mannen, wordt het tijd dat de wet deze dreiging aanpakt.
Clare McGlynn werkt niet voor, voert geen advies uit over, bezit geen aandelen in en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel en heeft geen relevante banden bekendgemaakt buiten haar academische aanstelling.
