Het vermeende kerstfeest in Downing Road dat vorig jaar werd gehouden tijdens de COVID-19-beperkingen van vorig jaar is de laatste in een groeiende lijst van incidenten waarbij regeringsleden hun eigen regels lijken te hebben overtreden.
De meest voor de hand liggende voorbeelden hoeven nauwelijks opnieuw te worden vermeld – van de reis van de voormalige assistent van de leading, Dominic Cummings, naar Barnard Castle om, zogenaamd, zijn gezichtsvermogen te testen, tot de voormalige minister van Volksgezondheid Matt Hancock die een collega omhelsde toen de richtlijnen voor sociale afstand van twee meter van kracht waren plaats.
Veel mensen zullen daarom niet verbaasd zijn over weer een regelovertredend schandaal waarbij sleutelfiguren in de Britse regering betrokken zijn. Maar het roept wel de vraag op welk result dit zou kunnen hebben op de bereidheid van mensen om zich te houden aan de nieuw aangekondigde Strategy B-maatregelen in Engeland, en eventuele verdere beperkingen die in de toekomst zouden kunnen worden ingevoerd.
Hoewel uit onderzoek blijkt dat vertrouwen in autoriteit wel degelijk van invloed is op het gedrag, zijn er ook aanwijzingen dat het publiek zich tijdens de pandemie grotendeels heeft gehouden aan de richtlijnen voor de volksgezondheid.
In een artikel dat onlangs is gepubliceerd in het British Clinical Journal (geschreven voordat het kerstfeestschandaal uitbrak), bespraken mijn collega’s en ik wat we hebben geleerd van gedragswetenschap tijdens COVID-19 dat ons zou kunnen helpen toekomstige uitdagingen in deze en toekomstige pandemieën het hoofd te bieden.
Les nummer één? Vertrouwen in degenen die de regels stellen, bevordert de naleving. Onderzoek toont aan dat vertrouwen in autoriteiten een van de grootste en meest consistente voorspellers is van de naleving van volksgezondheidsmaatregelen om de verspreiding van COVID-19 tot een least te beperken.
Lees meer: Kerstfeest in Downing Avenue: politieke communicatie-qualified more than vier belangrijke afhaalrestaurants van gelekte Allegra Stratton-online video
In een onderzoek dat we vorig jaar hebben uitgevoerd, ontdekten we dat een belangrijke reden voor het verlies van vertrouwen in de manier waarop de Britse regering de pandemie aanpakt, inderdaad de goed gepubliceerde gevallen waren waarin politici de regels in hun eigen voordeel overtreden of verbuigen.
Vorig jaar kreeg de negatieve effects van het afnemende vertrouwen van het publiek in de overheid op de naleving van de COVID-maatregelen zelfs een naam – het ‘Cummings-effect’.
Velen zullen waarschijnlijk een deja vu voelen terwijl de huidige saga van het kerstfeest zich verder ontvouwt. Het feit dat politieke figuren in een gelekte video de partij belachelijk maakten, maakt de situatie nog erger.
Volg de leider?
In ons onderzoek hebben we twee hoofdtypen van het overtreden van COVID-regels geïdentificeerd: schendingen en fouten. Waar fouten onbedoelde fouten zijn, zoals het vergeten of verkeerd begrijpen van regels, zijn overtredingen bewuste afwijkingen van bekende regels of richtlijnen. Mensen zullen waarschijnlijk veel minder vergevingsgezind zijn voor overtredingen.
Hoewel leading Boris Johnson ontkent dat er regels zijn overtreden, impliceert de location in de online video – waarin de toenmalige perssecretaris van de premier Allegra Stratton een rollenspel speelt alsof een persconferentie de partij rechtvaardigt – een bewustzijn van wangedrag.
Goede leiders zijn ook goede rolmodellen. Leiderschapswetenschap vertelt ons dat goede leiders een “geïdealiseerde invloed” vertegenwoordigen, waarbij ze niet alleen groepsregels volgen, maar ook positieve normen stellen, waarbij ze hoge normen van ethisch gedrag demonstreren die verder gaan dan hun eigen belang voor het grotere goed.
Het zou dus niet verwonderlijk zijn als veel mensen dachten: “Als degenen in de regering de regels niet serieus nemen, waarom zou ik dan?”
Mensen volgen more than het algemeen de regels
Desondanks is het belangrijk op te merken dat mensen die de regels overtreden over het algemeen een minderheid vertegenwoordigen. Onderzoek uit het VK leert ons dat de meeste mensen zich tijdens de pandemie het grootste deel van de tijd aan de meeste regels hebben gehouden.
Bezorgdheid over ‘gedragsvermoeidheid’ die eerder in de pandemie werd geuit – en die werden gebruikt om het uitstellen van de eerste afsluiting te rechtvaardigen – heeft geen stand gehouden bij de controle. Mensen zijn about het algemeen gemotiveerd gebleven om zich aan regels te houden.
Als mensen vermoeidheid ervaren, is dat in de alledaagse zin: moe of opgebrand zijn in het licht van de tension van de pandemie. Ze hebben misschien genoeg van wat velen zien als een ineffectieve reactie op COVID-19 doorway de Britse regering, en moe van de voortdurend veranderende en vaak verwarrende regels en berichten in de vier landen van het VK (iets dat we ‘waarschuwingsmoeheid’ noemen). Mensen kunnen ook genoeg hebben van nog meer voorbeelden van politici die de regels overtreden.
Lees meer: Waarom vertrouwen essentieel is voor de volksgezondheidsstrategie
Maar mensen zijn niet for every se moe van maatregelen die volgens hen de overdracht van het virus kunnen helpen verminderen. Uit een recente peiling bleek bijvoorbeeld dat zes op de tien mensen voorstander zouden zijn van het terugbrengen van de tweemeterregel, terwijl de helft voorstander zou zijn van de terugkeer van de “regel van zes” voor indoor mixen.
Het is een verkeerde benaming dat het publiek altijd tegen beperkingen van de volksgezondheid is mensen hebben alleen de neiging zich te verzetten tegen maatregelen die niet duidelijk worden gecommuniceerd, onvoldoende worden gerationaliseerd en niet goed worden nageleefd door degenen die ze stellen. En zelfs dan volgen de meeste mensen ze meestal.
Naleving is bereikt ondanks, niet dankzij, het voorbeeld dat sommige van de machthebbers hebben gegeven.
Simon Nicholas Williams ontvangt momenteel financiering van Community Overall health Wales voor een projectgerelateerd COVID-19. De standpunten in dit artikel zijn de persoonlijke standpunten van de auteur en niet van een financierings- of institutioneel orgaan.
