ronstik/Shutterstock
Veel mensen denken bij hamsteren aan iets extreems – een huis tot aan het plafond volgestouwd met bezittingen. Maar het begint meestal geleidelijk en uit onderzoek is gebleken dat het kan beginnen in de adolescentie of zelfs de kindertijd.
De informatie die mensen erover hebben komt vaak uit documentaires over ernstige gevallen, waarin de nadruk ligt op overvolle stapels bezittingen. Maar deze beperkte kijk op wat hamsteren is, betekent dat mensen vaak pas hulp krijgen als het gedrag hun leven verwoest.
Psychologen begrijpen nog steeds niet helemaal waarom mensen hamsteren. Pas in 2013 werd de hamstergedragsstoornis toegevoegd aan de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, een gids die wordt gebruikt door artsen in de VS.
Vroegtijdig ingrijpen zou een levensveranderend verschil kunnen maken voor mensen die worstelen met hamstergedrag, hun families en de gemeenschappen waarin ze leven. Het zou kinderen met hamsterende neigingen ook kunnen helpen om te leren omgaan met hun bezittingen.
Het kan beginnen vanaf de kindertijd
Deelnemers aan retrospectieve onderzoeken onder volwassenen ontdekten dat de mediane leeftijd waarop het hamstergedrag begon 11-15 jaar was.
Als onderdeel van mijn promotieonderzoek interviewde ik verschillende mensen met hamstergedrag die beschreven dat ze gehecht waren aan bezittingen en moeite hadden met het weggooien ervan vanaf hun kindertijd.
Sommige deelnemers vertelden dat hun neigingen tot hamsteren en hun gedrag waren begonnen, of moeilijker beheersbaar waren geworden, toen ze gingen studeren.
Eén deelnemer had het gevoel dat zijn hamsterenproblemen begonnen toen hij de universiteit verliet. Hij zei dat de verantwoordelijkheid die gepaard ging met “het einde van … studentenrekeningen” tot problemen leidde bij het weggooien van dingen. Dit was niet iets waar mijn PhD-team en ik eerder van hadden gehoord.
Sommige van onze deelnemers vertelden hoe hun familie hen in hun kindertijd had aangemoedigd om bezittingen weg te doen, of ze voor hen had weggegooid. Dit was om verschillende redenen verontrustend, onder andere vanwege de emotionele band die ze met deze bezittingen hadden opgebouwd.
Eerder onderzoek heeft gesuggereerd dat wanneer kinderen hamstereigenschappen vertonen, ouders kunnen helpen om ze in toom te houden. Ouders kunnen ook controle houden over de leefruimte van het kind door spullen voor hen op te ruimen of weg te gooien, hoewel dit laatste de hamstereigenschap kan verergeren.
Een van de kenmerken van hoarding is dat de gehechtheid aan bezittingen sterk kan lijken op de gehechtheid die niet-hoarders vormen, maar ze zijn sterker en hebben betrekking op een breder scala aan dingen. Dit zorgt voor gehechtheid aan dingen die anderen zouden zien als dingen met weinig of geen waarde. Voor iemand die hamstert is er altijd wel een nut, een verhaal, een emotie of een herinnering verbonden aan een bezit.
Het organiseren en weggooien van bezittingen is een levensvaardigheid die niet vanzelfsprekend is.
Andrey_Popov/Shutterstock
Als we willen begrijpen hoe we mensen met hamsterende neigingen het beste kunnen helpen, hebben we meer onderzoek nodig naar hamsteren tijdens de kindertijd, zodat we kunnen begrijpen waarom het voor sommige kinderen zoveel moeilijker is om dingen te organiseren en weg te gooien.
Hoe begint het?
Er zijn verschillende routes naar hamsteren, waarbij sommige onderzoekers suggereren dat het kan beginnen in de kindertijd zonder duidelijke aanleiding. Bij andere mensen gebeurt het op latere leeftijd en wordt het uitgelokt door een bepaalde gebeurtenis. Onderzoek toont bijvoorbeeld een verband aan tussen gebeurtenissen zoals relatieveranderingen en het begin of de verergering van de symptomen van hamsteren.
We weten dat hamsteren in verband kan worden gebracht met problemen bij het verwerken van informatie, emotionele deprivatie op jonge leeftijd, traumatische gebeurtenissen en de betekenissen die mensen aan hun bezittingen hechten. Deze betekenissen omvatten vaak het waarderen van bezittingen voor hun toekomstige nut of ze te zien als opslagplaatsen voor herinneringen.
Voordat het extreem wordt
Vroegtijdig ingrijpen is ook belangrijk bij volwassenen. Een van de kenmerken van een hamsterenstoornis is een opeenhoping van bezittingen die de actieve leefgebieden van iemands huis, zoals de keuken of badkamer en niet de zolder of garage, verstoppen.
Het is begrijpelijk dat psychologen dit als maatstaf gebruiken, aangezien veel mensen veel bezittingen verzamelen, maar niet iedereen heeft een hamsterenstoornis. En het is niet nodig om mensen die gewoon enthousiaste verzamelaars zijn te pathologiseren.
Maar hamsteren, waarbij mensen niet meer in staat zijn om in hun keuken te koken, zich in hun badkamer te wassen, vrienden te vermaken of zelfs maar in hun woonkamer te wonen, gebeurt niet van de ene op de andere dag. Verzamelgedrag begint lang voordat iemands bezittingen het huis overnemen. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het is voor de persoon om het aan te pakken.
Mijn PhD richtte zich op het begrijpen van de processen die mensen in dit soort situaties brengen. Ik gebruikte de term hamstergedrag om ook minder extreme omstandigheden aan te duiden.
Het resultaat van mijn onderzoek was een model dat “worstelen om te managen” werd genoemd. Het conceptualiseerde hamsteren als een reeks samenhangende problemen bij mensen met het beheren van zowel bezittingen als het leven.
In tegenstelling tot andere modellen die zich meer richten op gedachten en gedrag, vroeg het “struggling to manage” model welke problemen iemand heeft met het bijhouden van zijn bezittingen terwijl het leven om hem heen gebeurt.
Het omvatte zaken zoals het ondergaan van levensovergangen waarbij iemands relatie met bezittingen zou kunnen veranderen. Bijvoorbeeld wanneer iemand verhuist of te maken krijgt met gezondheidsproblemen en situaties waarin veel levensgebeurtenissen tegelijk plaatsvinden.
Hamstergedrag is een spectrum. Als je meer wilt weten, zijn er veel online bronnen met informatie en ondersteunende diensten, waaronder Clouds End.
We moeten verder kijken dan de rommel en ongeorganiseerde bezittingen om te zien wat er onder de fysieke spullen gebeurt.
Victoria Ruby-Granger werkt niet voor, voert geen advies uit over, bezit geen aandelen in en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel en heeft geen relevante banden bekendgemaakt buiten haar academische aanstelling.
