WindNacht/Shutterstock
Trauma, zoals het overleven of getuige zijn van verkeersongelukken, natuurrampen en geweld, kan ons leven opschudden en onze kernovertuigingen en kijk op de wereld op de proef stellen.
Maar deze omwenteling kan ook leiden tot wat bekend staat als “posttraumatische groei” in verschillende aspecten van ons leven. Dit kan betekenen** een grotere waardering voor het leven, het zien van nieuwe mogelijkheden, een dieper gevoel van persoonlijke veerkracht of versterkte relaties.
Mijn team was geïnteresseerd in welke dingen ons kunnen helpen bij posttraumatische groei. Uit onze recente studie bleek dat spirituele (maar niet noodzakelijk religieuze) praktijken, zoals nadenken over hoe levenservaringen te maken hebben met ons begrip van wie we zijn en onze plaats in de wereld, het soort contemplatie aanmoedigt dat helpt bij het verwerken van trauma.
Maar we ontdekten ook dat spiritualiteit de waarschijnlijkheid van het ervaren van stressvolle effecten van trauma niet verminderde. En de hoeveelheid tijd die was verstreken had geen invloed op posttraumatische groei in onze studie. Gewoon wachten tot de tijd voorbij was resulteerde niet in persoonlijke groei. Kortom, het is niet de tijd die geneest, maar hoe je de tijd gebruikt.
Om de schok van een trauma te verwerken, denken we vaak steeds opnieuw aan de schrijnende gebeurtenissen. En er zijn twee soorten van zulke herhaalde gedachten.
Intrusive rumination is onwillekeurige en ongewenste reacties zoals nachtmerries of flashbacks. Dit zijn symptomen van post-traumatische stress stoornis.
Opzettelijk herkauwen is wanneer we opzettelijk nadenken over trauma’s om betekenis te vinden in wat ons is overkomen. Dit is waar spiritualiteit een rol kan spelen.
Een gemoedstoestand
Spiritualiteit gaat over het onderzoeken van wie we zijn en hoe we ons verhouden tot onszelf en anderen. Het kan mensen helpen over ervaringen na te denken op een manier die veilig en gestructureerd aanvoelt.
Andere onderzoekers hebben eerder gevonden dat mensen die meer spiritueel (maar niet noodzakelijk religieus) zijn, minder leed ervaren na een trauma. Wij dachten dat dit zou kunnen komen doordat mensen met spirituele overtuigingen de neiging hebben om hun kernovertuigingen te onderzoeken in reactie op veranderende levensomstandigheden. Met andere woorden, omdat spirituele beoefening veel opzettelijk herkauwen met zich meebrengt.
We hebben in 2017 een online studie uitgevoerd voor ons recent gepubliceerde onderzoek, waarin we deelnemers vroegen naar trauma, groei en spiritualiteit. Zesennegentig volwassenen die na hun 16e een traumatische gebeurtenis meemaakten, maar niet in de laatste vier maanden, namen deel. De gebeurtenissen omvatten ernstige ongevallen, ziekte, seksueel geweld en natuurrampen.
We ontdekten dat hoe meer deelnemers zich bezighielden met opzettelijke ruminatie, hoe meer posttraumatische groei ze ervoeren. Dit gold vooral voor degenen die een hoog of gemiddeld niveau van spirituele overtuigingen hadden. Het verband tussen opzettelijk rumineren en groei was sterker voor mensen met een gemiddelde tot hoge mate van spiritualiteit.
Trauma kan slopend zijn.
tommaso79/Shutterstock
Er is hoop
Het onderzoeken van onze overtuigingen over wie we zijn en wat belangrijk voor ons is voor en na een trauma helpt bij het opnieuw opbouwen van onze persoonlijke veiligheid. Dit is het soort weloverwogen nadenken dat mensen met spirituele filosofieën in hun leven en praktijk inbouwen, misschien wel elke dag.
Zij verwachten dat hun overtuigingen zo nu en dan door elkaar geschud zullen worden en gebruiken contemplatie om met de gevolgen om te gaan. Het verwerken van trauma helpt ons om het te begrijpen, wat angst vermindert en het vermijden van dingen die ons herinneren aan wat er gebeurd is.
Onze conclusie is dat mensen die spiritualiteit belangrijk voor hen vinden, die overtuigingen kunnen aanwenden om het proces van opzettelijk rumineren in gang te zetten. Dit kan zijn omdat zij zich gesteund voelen door een spirituele gemeenschap die isolement of verdriet vermindert. Zij beoefenen routinematig vergevings-, ontspannings-, bezinnings- of meditatiepraktijken.
Het is moeilijk om zoiets als de sterkte van iemands spiritualiteit te meten, maar het is belangrijk dat we manieren vinden om waarde- en geloofssystemen op een wetenschappelijke manier te meten als we de menselijke ervaring willen begrijpen. Dat wil zeggen, wat ons helpt om goed te blijven en te gedijen, niet alleen wat ons ongerust maakt.
We kunnen onze ervaringen onderzoeken en er betekenis aan geven, door positieve dingen te vinden in de schrijnende nasleep van een trauma. Je hebt geen spirituele overtuigingen nodig om te profiteren van aspecten van spiritualiteit zoals acceptatie die ons helpen verder te gaan. Niemand zou een trauma moeten meemaken. Misschien ben je daarna nooit meer dezelfde, maar posttraumatische groei kan ons transformeren.
Catrin Eames werkt niet voor, geeft geen advies aan, heeft geen aandelen in, en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante relaties buiten haar academische aanstelling bekend gemaakt.
