Spelen kan soms stressvol zijn voor honden Kashaeva Irina/Shutterstock
Een andere angstaanjagende video over hondenaanvallen is zojuist viraal gegaan op sociale media. Op de video is te zien hoe drie grote honden van het stierenras opspringen en zich vastgrijpen aan een schreeuwende vrouw in een park.
Het is begrijpelijk dat wanneer dergelijke video’s en mediaberichten de ronde doen er hernieuwde oproepen komen om bepaalde rassen te verbieden. Het nieuwste is de American Bully XL, een evolutie gefokt uit de pit bull terrier, die tot 60 kg kan wegen. Maar zijn dit soort rassen echt verantwoordelijk voor het toenemende probleem van hondenbeten?
Onderzoek toont aan dat één op de vier mensen in zijn leven door een hond is gebeten, maar dat minder dan 1% van de beten resulteert in een ziekenhuisopname. Uit ons onderzoek blijkt dat het aantal ziekenhuisopnames in Engeland voor “gebeten of geslagen worden door een hond” is gestegen over een periode van 20 jaar, van 1998 tot 2018. Deze gegevens hebben betrekking op beten die ernstig genoeg zijn voor ziekenhuisopname, niet alleen op spoedeisende hulp. Over een vergelijkbare periode waren er gemiddeld ongeveer drie dodelijke hondenbeten per jaar in Engeland en Wales.
In 2022 waren er tien dodelijke beten. Het is niet duidelijk of dit een nieuwe trend is, of dat 2022 een tragisch afwijkend jaar was.
De stijging van de incidentie van hondenbeten lijkt zich te beperken tot volwassenen, waar de aantallen in 20 jaar zijn verdrievoudigd.
In het algemeen worden mannen vaker gebeten en bezorgers zijn een veelvoorkomend slachtoffer. Hondenaanvallen op vrouwen van middelbare leeftijd nemen het snelst toe. We weten niet waarom dit zo is, maar het zou kunnen dat het profiel van mensen die honden bezitten en tijd doorbrengen met honden aan het veranderen is.
We vinden hogere percentages in meer achtergestelde gemeenschappen. De redenen hiervoor zijn onbekend, maar soortgelijke trends zien we ook bij andere soorten verwondingen.
Zijn sommige rassen agressiever dan andere?
Er is weinig consistent wetenschappelijk bewijs dat sommige rassen inherent agressiever zijn dan andere. Onze evaluaties suggereren dat de rassen waarvan gemeld wordt dat ze bijten, simpelweg de populairste rassen in die regio zijn.
Als we echter rassen onderzoeken die betrokken waren bij dodelijke ongevallen, is het duidelijk dat de meeste groot en krachtig zijn. Dat wil niet zeggen dat kleinere rassen niet kunnen doden – ze staan erom bekend. Omdat American XL Bullies een nieuw onderras zijn van de Amerikaanse bulldog, is er geen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar hun bijtrisico en het aantal bijtincidenten steeg al lang voordat ze bestonden.
Zij en de andere Amerikaanse bulldoggen en verwante pitbulls komen veel voor in lijsten met dodelijke slachtoffers. Maar dat geldt ook voor rottweilers, Duitse herders en Malamutes. Kenneth Baker, de minister die verantwoordelijk was voor de Dangerous Dogs Act die pitbull terriers verbood, gaf in zijn autobiografie toe dat een verbod op rottweilers, dobermans en Elzassers de middenklasse “woedend” zou hebben gemaakt. Een verwarrende factor hier is de verspreiding van rassen, aangezien krachtige rassen al lang in verband worden gebracht met achtergestelde gemeenschappen waar geweld en verwondingen al gecentraliseerd zijn. Sommige bewijzen leggen een verband tussen deze rassen en status of crimineel gebruik, maar de meeste zijn gezelschapsdieren.
De meeste hondenbeten zijn afkomstig van een hond die het slachtoffer kent. Vaak is dit het huisdier van de familie en gebeuren de beten tijdens het aaien, in bedwang houden of gewoon tijdens het spelen. De hond reageert vaak op ongemak, pijn of angst.
Hondenrassen de schuld geven van beten lost het probleem niet op.
YouraPechkin/Shutterstock
Wat kunnen we doen om hondenbeten te voorkomen?
Genetische neigingen in foklijnen zijn een belangrijke factor, dus bij het kiezen van een hond is het belangrijk om de ouders van de puppy te bekijken en te beoordelen. Honden van hetzelfde ras verschillen sterk in hun gedrag. Gedragstendensen worden geërfd van de ouders.
Let op tekenen van nervositeit of verlegenheid rond mensen, maar ook op regelrechte agressie (blaffen, grommen, snauwen). Vooral honden van puppyboerderijen zijn vatbaar voor gezondheids- en gedragsproblemen. Helaas worden veel puppy’s die afkomstig zijn van deze massaproducerende fokkers zonder scrupules frauduleus op de markt gebracht als afkomstig uit een liefdevol gezinshuis.
Meer rassen verbieden zal niet werken. Nieuwe rassen zullen de leemte opvullen, zoals wat er gebeurde met de pitbull.
Hondenbeten zijn een complex maatschappelijk probleem en we kunnen niet verwachten dat een snelle wettelijke oplossing (zoals het verbieden van een ras of de herinvoering van hondenvergunningen) het zal oplossen. Hondenvergunningen zouden onbetaalbaar duur zijn om te beheren en zonder strikte handhaving gemakkelijk omzeild kunnen worden.
Een slim ontwerp van de omgeving zou al veel kunnen doen om te voorkomen dat mensen en honden worden blootgesteld aan risicovolle situaties, bijvoorbeeld door standaard externe brievenbussen te installeren.
Mensen roepen vaak dat opvoeding het antwoord is. Maar het is maar een klein deel van de oplossing. Publieke voorlichting heeft handhavingsmaatregelen en ondersteunend beleid nodig om te werken. Het verbeteren van de verwachtingen van mensen over hoe goed hondenwelzijn eruit ziet, is de sleutel tot het minimaliseren van angstige en frustrerende situaties voor honden. Dit houdt ook in dat honden niet mishandeld mogen worden in naam van de training en dat er voldoende beweging en ruimte moet zijn. Trainingsmethoden moeten vriendelijk zijn en gebaseerd op beloning, aangezien strafmethoden worden geassocieerd met minder succes en meer stress, angst en agressie.
Educatieve inspanningen moeten gericht zijn op het aanpakken van de perceptie dat “het mij niet zou overkomen” en het introduceren van nieuwe sociale normen zoals kinderen nooit alleen laten met honden. Op de website Mersey Dog Safe staan veel informatiebronnen over veilige interacties met honden.
Trap niet in de val door te denken “mijn hond zou niemand bijten”. Elke dag doen honden die nog nooit iemand gebeten hebben dat toch.
Carri Westgarth ontvangt financiering van Dogs Trust, Medical Research Council, Waltham Petcare Science Institute, BSAVA Petsavers, Defra, Animal Welfare Foundation, Forthglade Pet Food. Ze is volwaardig lid van de Association of Pet Behaviour Counsellors.
John Tulloch werkt niet voor, heeft geen adviesfuncties, bezit geen aandelen in en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat zouden hebben bij dit artikel en heeft geen relevante banden bekendgemaakt buiten zijn academische aanstelling.
