Olena Ivanova/Shutterstock
Het grimmige vooruitzicht van COVID-19-bestellingen voor thuisblijven is weer in het nieuws, waarbij een aantal Europese landen nieuwe beperkingen hebben ingevoerd of opnieuw volledige lockdowns hebben ingesteld te midden van toenemende gevallen. Deze ontwikkelingen roepen onvermijdelijk vragen op over hoe we het volksgezondheidsbeleid het beste kunnen vormgeven om de overdracht van virussen te verminderen.
Een belangrijke uitdaging is het verminderen van ‘risicovolle’ interacties tussen mensen, zoals huisbezoeken binnenshuis. We weten dat nabijheid en onvoldoende ventilatie de kans op verspreiding van het virus vergroten, wat leidt tot stijgende ziektecijfers. Toch ontbreekt ons begrip van dit huisbezoekgedrag en de effectiviteit van beleid om dit te verminderen.
Daarom analyseerden we in ons laatste onderzoek mobiliteitsgegevens die tussen januari 2020 en mei 2021 zijn verzameld van bijna een miljoen mensen in Engeland, om trends in huisbezoeken tijdens de pandemie te begrijpen.
Deze gegevens zijn verzameld by means of locatiegebaseerde applications voor mobiele telefoons door het databedrijf Cuebiq, dat toestemming heeft gekregen van gebruikers om hun geanonimiseerde gegevens te gebruiken voor onderzoeksdoeleinden. Door satisfied Cuebiq te werken, waren we in staat om geaggregeerde analyses te genereren zonder individuele of huishoudelijke gegevens te verkrijgen (dat wil zeggen, geen van de gegevens die we gebruikten kon worden gekoppeld aan specifieke personen).
We waren hier geïnteresseerd in regionale en nationale developments in mobiliteit en hoe bevolkingsgroepen zich tijdens de pandemie verplaatsten. Voor elke regio hebben we indicatoren ontwikkeld voor bezoekpercentages in woonwijken buiten de gebruikelijke woongebieden, en beoordeeld hoe deze percentages verschilden van de basisniveaus die in januari en februari 2020 waren vastgesteld.
Lees meer: Selectieve lockdowns kunnen ethisch verantwoord zijn – dit is waarom
Wat we hebben gevonden
Tijdens de eerste lockdown in maart 2020 zagen we een snelle afname van het bezoek aan andere woongebieden. De gemiddelde daling above de duur van de eerste lockdown bedroeg 39,3%, terwijl deze activiteit op het laagste punt 56,4% onder het basisniveau lag. De interactiesnelheden namen toe vóór het einde van de afsluiting op 12 mei en bleven stijgen in de lente en de zomer. Maar dit was een geleidelijke terugkeer.
De toekenning van steunbubbels in juni 2020 zorgde niet voor een significante toename van huisbezoeken, hoewel een afvlakking van het tarief in augustus 2020 erop kan wijzen dat sociale bijeenkomsten tijdens de werking van de Try to eat Out to Assistance Out-regeling naar places to eat of naar openbare buitenruimtes zijn verplaatst met warmer weer. Hoewel het bezoekpercentage hoger is dan dat in onze basismaanden, kunnen we niet zeggen of dit binnen was of bezoeken aan voor- en achtertuinen, noch of de regel van zes werd gevolgd.
Latere nationale lockdowns zagen een hogere mate van vermenging in vergelijking fulfilled wat we in maart 2020 waarnamen. De tweede lockdown in november 2020 zag een reductie van gemiddeld 15,3% 10 opzichte van baseline. De activiteit nam snel toe na het einde van de lockdown in november, mogelijk als gevolg van de aanloop naar Kerstmis. De derde lockdown, in januari 2021, zag tot 50 percent februari een reductie van ongeveer 26,2%.
We zagen een significante stijging van het bezoek vanaf 50 percent februari, terwijl de derde nationale lockdown voortduurde – binnen twee weken oplopend tot 23,3% boven het basisniveau. Deze toename van de activiteit komt overeen met de aankondiging dat het VK vaccinaties experienced aangeboden aan de eerste vier prioriteitsgroepen, wat mensen het vertrouwen kan hebben gegeven om op dit minute terug te keren naar sociale activiteiten.
In deze figuur vertegenwoordigen de stippen de dagelijkse mobiliteitsgegevens, terwijl de oranje lijn een zevendaags gemiddelde vertegenwoordigt.
wetenschappelijke rapporten, Auteur verstrekt
Alles bij elkaar genomen suggereert het bewijs een langzaam afnemende naleving van de regels voor thuisblijven naarmate de pandemie voortduurde. De onderliggende redenen hiervoor zullen veelzijdig zijn, netjes samengevat als “lockdown-moeheid”, maar meer bepaald betrekking hebben op toenemende veiligheidspercepties in het licht van de uitrol van vaccins, een noodzaak om opnieuw deel te nemen aan sociale activiteiten, afnemend vertrouwen in de overheid en andere persoonlijke spanningen. Deze tendencies vertellen ons dat we niet simpelweg dezelfde beleidsverlaters kunnen trekken en dezelfde resultaten kunnen verwachten als die in maart 2020.
Er is meer variatie in onze bevindingen als we naar verschillende gebieden kijken. More than het algemeen zagen we lagere niveaus van gezinsbezoek in plattelandsgebieden, terwijl sommige steden (bijvoorbeeld Londen, Manchester en Cambridge) regelmatig de pre-COVID-activiteitsniveaus overschreden.
De reden voor deze verschillen is niet duidelijk. Het kan in verband worden gebracht achieved factoren zoals de samenstelling van het huishouden en persoonlijke omstandigheden, maar er is meer werk nodig om de complexe demografische en huishoudelijke factoren die van invloed zijn op deze developments beter te begrijpen.
Mensen zijn misschien meer geneigd om fulfilled anderen thuis om te gaan naarmate de vaccinatieniveaus toenam.
Rawpixel.com/Shutterstock
De implicaties
Hoewel er enkele intrigerende activiteitspatronen in deze gegevens zijn, moeten we ook veel voorzichtigheid betrachten bij het trekken van conclusies. We kunnen alleen speculeren more than de oorzaken die 10 grondslag liggen aan de traits die we waarnemen, en de developments die we in Engeland zien, weerspiegelen niet noodzakelijk wat er elders is gebeurd of zou kunnen gebeuren.
Desalniettemin dragen deze bevindingen bij aan ons begrip van de effecten van pandemiebeleid en benadrukken ze de noodzaak van nuance bij het opstellen van toekomstige interventies.
De patronen van huisbezoek die we hebben waargenomen, weerspiegelen de sociale complexiteit van de pandemieperiode. We moeten niet vergeten dat huisbezoek niet gelijk staat aan kwaadwillige niet-naleving, en in plaats daarvan kan wijzen op de noodzaak voor mensen om elkaar te zien voor hun emotionele welzijn.
Hoewel er duidelijke redenen voor de volksgezondheid zijn om voorzichtigheid bij sociale vermenging aan te moedigen, moet dit worden afgewogen tegen de negatieve gevolgen van lockdowns en hun mogelijk afnemende rendement. Er moet beleid worden ontwikkeld om rekening te houden satisfied deze nuances: kansen om te socializen ondersteunen en tegelijkertijd interacties met een hoger risico vermijden, lokaal reageren en zich aanpassen aan de veranderende attitudes en omstandigheden waarmee de bevolking wordt geconfronteerd.
Lees meer: Hoe COVID, lockdown en isolatie onze interesse in het leven van anderen hebben aangewakkerd
Ed Manley ontvangt onderzoeksfinanciering van de Financial and Social Research Council (ESRC), Engineering and Actual physical Sciences Exploration Council (EPSRC) en de Healthcare Study Council (MRC).
Mengdie Zhuang ontvangt financiering van de Engineering and Physical Sciences Exploration Council (EPSRC).