Fruitvleermuizen zijn de belangrijkste dierlijke gastheer van het nipah-virus BTS-BotrosTravelSolutions / Pixabay
De ernstige en verwoestende gevolgen van de pandemie van het coronavirus werden ongetwijfeld verergerd door een aanzienlijk gebrek aan paraatheid voor een pandemie, met uitzondering van Oost- en Zuidoost-Azië, die na hun ervaring fulfilled SARS in 2003 een verdedigingslinie hadden opgebouwd. Het is dus van cruciaal belang dat regeringen beginnen strategieën te ontwikkelen om ons te beschermen als er andere dodelijke virussen opduiken.
Een recente uitbraak van het Nipah-virus in India heeft de vraag doen rijzen of we het als een toekomstige bedreiging moeten gaan beschouwen en nu moeten proberen ons arsenaal aan verdedigingen op te bouwen.
De snelle ontwikkeling van vaccins tegen het nieuwe coronavirus, SARS-CoV-2, heeft gezorgd voor een uitweg uit deze pandemie. Dus als vaccins voor andere potentieel gevaarlijke virussen kunnen worden ontwikkeld en opgeslagen, kunnen ze worden uitgerold zodra een nieuwe uitbraak wordt gedetecteerd. Dan lopen we voorop en kan een pandemie worden voorkomen.
Deze aanpak is prijzenswaardig, maar gaat ervan uit dat virussen achieved een pandemiepotentieel vooraf kunnen worden geïdentificeerd, wat niet eenvoudig is. En het loopt ook het risico dat een “maak je geen zorgen, er is een vaccin”-mentaliteit ertoe kan leiden dat eenvoudigere preventieve methoden over het hoofd worden gezien.
Het Nipah-virus werd voor het eerst geïdentificeerd in Maleisië in 1998. Gevallen zoals de recente dood van een jongen in Kerala, India, hebben geleid tot bezorgdheid dat het zou kunnen muteren en de efficiëntie van de overdracht zou kunnen vergroten, wat zou leiden tot wijdverbreide verspreiding.
Dat state of affairs is beangstigend omdat het virus momenteel een sterftecijfer van meer dan 50% heeft en er geen vaccin of beproefde behandeling is.
Maar voordat we middelen kunnen investeren in de ontwikkeling van vaccins tegen Nipah, moeten we beoordelen of het een realistische pandemische dreiging is. En zelfs als dat zo is, zijn er andere virussen, dus we moeten begrijpen waar het op de prioriteitenlijst moet staan.
Beoordeling van het pandemische risico van Nipah
Om het risico te beoordelen, moeten we kijken naar hoe het virus zich verspreidt en repliceert.
Nipah is een paramyxovirus. Het is verwant aan een menselijk virus, het menselijke para-influenzavirus, een van de weinige virussen die verkoudheid veroorzaken. Zijn natuurlijke gastheer is de fruitvleermuis, de grote en kleine vliegende vossen die verspreid zijn in excess of Zuid- en Zuidoost-Azië. Alle gevallen van menselijke besmetting fulfilled het Nipah-virus tot nu toe zijn te wijten aan direct of indirect make contact with fulfilled geïnfecteerde vleermuizen.
De infectie bij vleermuizen is subklinisch en blijft dus grotendeels onopgemerkt. Virus wordt uitgescheiden in de urine die, by using verzorging en verdringing, zorgt voor overdracht binnen en tussen kolonies.
Fruit of vruchtensap dat besmet is satisfied urine van vleermuizen is de belangrijkste manier om het virus op mensen more than te dragen.
Een langetermijnstudie in Bangladesh, waar regelmatig het Nipah-virus uitbreekt onder de mensen, suggereert dat de populatiedichtheid van vleermuizen, de virusprevalentie en mensen die rauw dadelpalmsap drinken de belangrijkste factoren zijn die het patroon van overdracht verklaren. De vleermuizen besmetten het sap terwijl het van de dadelpalm wordt getapt, waarna het lokaal wordt geconsumeerd.
Dat is een belangrijke bevinding. Zoals we hebben gezien met SARS-CoV-2, ontwikkelen zich beter overdragende virussen terwijl het virus circuleert onder zijn menselijke, niet dierlijke, gastheren. Door het aantal infecties bij mensen tot een minimum te beperken, wordt dus niet alleen het sterftecijfer van Nipah zelf geminimaliseerd, maar wordt ook de kans op aanpassing aan het virus verkleind. Cease de overdracht en je stopt de pandemische dreiging.
De vrucht van de dadelpalm is een belangrijke bron van overdracht van vleermuis op mens.
Simon/Pixabay
In de gevallen van infectie bij de mens is er tot dusverre een beperkte verspreiding geweest naar alleen nauwe contacten van de primaire geïnfecteerde persoon, zoals familieleden of, als de persoon in het ziekenhuis is opgenomen, ziekenhuispersoneel.
Algemene overdracht vindt niet plaats, voornamelijk omdat de eiwitten die het Nipah-virus gebruikt om cellen binnen te dringen, de receptoren, geconcentreerd zijn in de hersenen en het centrale zenuwstelsel.
Nipah-infectie leidt in de meeste gevallen tot de dood doorway acute encefalitis, omdat het virus zich het beste repliceert in de weefsels waar het virus gemakkelijk de cellen kan binnendringen.
Het virus repliceert in geringe mate in het vaatstelsel, de bloedvaten die het virus een route verschaffen om van geconsumeerde voedingsmiddelen naar het zenuwstelsel te reizen. Maar de voorkeur van het centrale zenuwstelsel suggereert ook waarom verdere overdracht beperkt is. Het virus kan vanaf daar niet gemakkelijk worden overgedragen.
Natuurlijk zal een zeer ziek persoon overal het virus hebben, maar web als bij ebola wordt het virus niet efficiënt overgedragen by using de luchtwegen en vereist het aanraken of overbrengen van lichaamsvloeistoffen. Om iemand anders te besmetten is zeer nauw get in touch with nodig.
De kans dat het virus verandert om zich te vermenigvuldigen in de bovenste luchtwegen, van waaruit het zeker meer overdraagbaar zou zijn, is klein, en hoewel dit pandemisch potentieel niet uitsluit, verkleint het de kans aanzienlijk. Internet als andere reguliere zoönotische infecties, is de overloopgebeurtenis zelf van vleermuis naar mens, en de directe getroffen mensen, meer het probleem dan het potentieel voor verspreiding van epidemieën.
Er is een argument voor een Nipah-vaccin, maar meer voor gebruik in noodgevallen bij mensen die in make contact with komen met een primair geval dan voor een vaccinatiecampagne in het algemeen.
De zaak hiertegen berust op het feit dat de complete aantallen laag zijn, de kosten hoog en de uitbraken zo sporadisch dat een klinische proef zeer moeilijk te organiseren zou zijn. Onderzoek heeft aangetoond dat therapeutisch antilichaam effectief is en dat zou op korte termijn een veel praktischere behandelingsoptie zijn.
Naar mijn mening vormt Nipah geen hoog risico op het veroorzaken van een pandemie. Het huidige patroon van uitbraken zal waarschijnlijk de norm blijven. In plaats daarvan moeten we, zoals elders is besproken, ervoor zorgen dat toezicht, een beter bewustzijn en effectieve maatregelen op het gebied van de volksgezondheid aanwezig zijn en worden nageleefd. Ze zullen in de nabije toekomst een veel grotere influence hebben op de beheersing van gevallen van het Nipah-virus.
Wat betreft de voorbereiding op pandemie op de middellange en lange termijn, moeten we onze aandacht richten op het identificeren van andere virussen die een bedreiging vormen en moeten we werken aan de ontwikkeling van vaccins en andere defensieve maatregelen daartegen.
Ian Jones ontvangt financiering van BBSRC, Wellcome Have faith in en de Monthly bill and Melinda Gates Foundation.
