Pixabay, CC BY-SA
Voelt een kreeft pijn als je hem in een pot doet? De Britse regering heeft ons gevraagd dit uit te zoeken.
We kregen de opdracht om de waarschijnlijkheid van sentiment – het vermogen om gevoelens te hebben, zoals pijn en plezier – te onderzoeken bij twee groepen ongewervelde dieren: de koppotige weekdieren (inclusief octopussen, inktvissen en inktvissen) en tienpotige schaaldieren (inclusief kreeften, krabben en garnalen). We vonden in beide sterk en divers bewijs van gevoel. En ons recente rapport, waarin meer dan 300 wetenschappelijke onderzoeken werden beoordeeld, leidde tot het besluit van de Britse regering om al deze dieren wettelijk te erkennen als wezens satisfied gevoel.
Je vraagt je misschien af hoe we erachter komen of een dier pijn kan voelen. Het is verleidelijk om te denken dat we alleen maar hoeven te kijken of ze blessures proberen te vermijden of eraan te ontsnappen. Echter, na het aanraken van een hete kachel, trekken mensen hun hand terug voordat ze de verbranding voelen. Handterugtrekking is een onbewuste reflex. Misschien reageren andere dieren alleen reflexief op verwonding, zonder pijn te ervaren.
Voor ons onderzoek hebben we acht wetenschappelijke requirements gebruikt om het gevoel te bepalen.
De eerste vier gingen in op de vraag of het zenuwstelsel van het dier het gevoel kon ondersteunen. We wilden weten of het schadelijke prikkels kan detecteren en die signalen naar de hersenen kan doorgeven. En ook of de signalen zijn verwerkt in integratieve hersengebieden – delen van de hersenen die informatie uit vele bronnen samenbrengen. Ten slotte was het belangrijk om te begrijpen of verdoving of pijnstillers de reactie van het zenuwstelsel veranderden.
Onze vier overige criteria waren gericht op het gedrag van het dier. Kunnen ze risico’s op letsel afwegen tegen kansen op een beloning? Hadden individuen de neiging naar de specifieke plaats van een verwonding te gaan, en konden ze bijvoorbeeld leren om prikkels te vermijden die verband houden satisfied een verwonding? We onderzochten ook of ze anesthetica of pijnstillers waardeerden bij blessures. Dit gedrag, dat een onderscheid maakt tussen starre en reflexreacties op verwonding, zoals het terugtrekken van een verbrande hand, en flexibele reacties, wordt beschouwd als een teken van pijn.
Individueel bewijst geen van onze conditions dat een wezen bewust is. Maar hoe meer requirements het voldoet, hoe waarschijnlijker het sentiment wordt.
Tekenen van gevoel
We vonden het sterkste bewijs voor gevoel bij koppotigen. Octopussen waren de sterren. Satisfied ongeveer 170 miljoen hersencellen hebben ze hogere verhoudingen tussen hersenen en lichaam dan de meeste reptielen en vissen. Hierdoor kunnen octopussen opmerkelijke prestaties leveren op het gebied van leren en geheugen.
Octopussen gedragen zich ook op manieren die sterk wijzen op pijnervaringen. In een new onderzoek kregen ze bijvoorbeeld drie kamers om te verkennen. Injectie fulfilled azijnzuur in hun aanvankelijk favoriete kamer leidde ertoe dat octopussen die kamer vanaf dat second vermeden. Gewonde octopussen leerden de voorkeur te geven aan een alternatieve kamer, waar lokale verdoving beschikbaar was. Dit verdovingsmiddel bracht de zenuwactiviteit tussen de plaats van de verwonding en de hersenen tot zwijgen. Soortgelijke bevindingen bij zoogdieren worden gebruikt om de subjectieve ervaring van pijn aan te geven.
Het vermogen van krabben om pijn te voelen heeft gevolgen voor het dierenwelzijn.
RODNAE Productions/Pexels, CC BY
Decapoden vertoonden ook overtuigende tekenen van gevoel. Een spraakmakend onderzoek liet bijvoorbeeld rivierkreeften toe om een kruisvormige tank te verkennen. Twee armen van het kruis waren verlicht, terwijl de andere twee in de schaduw stonden. In het wild gebruiken rivierkreeften donkere schuilplaatsen om zich te verbergen voor roofdieren, dus de tijd doorgebracht in de schaduwrijke armen werd genomen om angstachtig gedrag te meten. Blootstelling aan een elektrisch veld zorgde ervoor dat rivierkreeften de lichtarmen ontweken. Het toedienen van een angstmedicijn deed het influence teniet. Deze bevindingen onthullen dat rivierkreeften mentale toestanden hebben achieved vergelijkbare hersenmechanismen en gedrag als angst.
Ondanks opvallend bewijs voor gevoel bij sommige goed bestudeerde soorten, zijn er 750 soorten koppotigen en 15.000 tienpotige soorten – meer dan het dubbele van het totale aantal zoogdiersoorten. De meeste individuele soorten zijn nooit in depth bestudeerd.
Maar ook bij de meeste individuele gewervelde soorten is het gevoel nooit onderzocht. Bij gewervelde dieren wordt meestal aangenomen dat we redelijke generalisaties kunnen maken van laboratoriumsoorten – zoals ratten en zebravissen – naar andere soorten.
Ongewervelde dieren moeten op dezelfde manier worden behandeld als gewervelde dieren. Dat betekent het beschermen van onderbelichte dieren als het redelijk is om op basis van sterk bewijsmateriaal te generaliseren naar een beter bestudeerde soort. Dit principe bracht ons ertoe de bescherming uit te breiden tot alle koppotige weekdieren en alle tienpotige schaaldieren.
Gevolgen voor welzijn
Het erkennen van deze dieren als gevoelig is ongetwijfeld een stap voorwaarts voor de Britse dierenwelzijnswet, die momenteel bijna uitsluitend van toepassing is op gewervelde dieren. Enkele andere landen, zoals Nieuw-Zeeland, Noorwegen en Zweden, hebben ongewervelde dieren al wettelijk beschermd. Deze hebben betrekking op zaken als de opslag en slachting van tienpotigen in de voedingsindustrie.
Maar in het VK zullen de huidige praktijken in de sector niet worden aangetast, aangezien de nieuwe wet niet van toepassing is op bestaande wetgeving. Dat betekent dat methods zoals het koken van kreeften, het verstikken van octopussen en het verscheuren van krabben nog steeds doorgaan.
We hopen dat ons rapport een breder gesprek op gang brengt in excess of hoe deze dieren op humane wijze kunnen worden behandeld, zodat we hun pijn en lijden kunnen minimaliseren. Veel technieken, zoals elektrische bedwelming en snel slachten, worden informeel al als beste praktijken beschouwd. Het aanmoedigen en afdwingen van beste praktijken kan producenten beschermen tegen de uitholling van normen, en consumenten geruststellen dat aan hun verwachtingen van hoge welzijnsnormen wordt voldaan.
Andrew Crump ontvangt financiering van de European Analysis Council (ERC) in het kader van het Horizon 2020-onderzoeks- en innovatieprogramma van de Europese Unie, Grant nummer 851145. Hij is aangesloten bij het Animal Welfare Study Network, Association for the Review of Animal Conduct en Universities Federation for Animal Welzijn.
Jonathan Birch ontvangt financiering van de European Investigation Council (ERC) in het kader van het Horizon 2020-onderzoeks- en innovatieprogramma van de Europese Unie, Grant Selection 851145.
Alexandra Schnell werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
