LGieger/Shutterstock
Op een zomerse dag aan het strand hoort het geluid van meeuwen bij de sfeer. Maar hoe zit het als ze midden in een stad zitten, of als ze net je lunch hebben afgepakt? Niet veel mensen houden van meeuwen. Ze zijn luidruchtig, slordig en hebben een hekel aan wat je aan het eten bent. Hoe vervelend ze ook zijn, hun reputatie van brutaal gedrag verhult een ander verhaal.
Er zijn veel verschillende soorten meeuwen. De vogels die de meeste mensen als zeemeeuwen beschouwen, die met de zilveren rug en roze poten, zijn zilvermeeuwen.
Het zijn de soorten die het meeste kans maken om op huizen te nestelen en je chips te stelen. Omdat deze meeuwen steeds meer nestelen in stedelijke gebieden, zien mensen ze vaker. Hoewel het lijkt alsof er veel zijn, neemt de populatie af. Meeuwen die op natuurlijke plaatsen nestelen in plaats van op door de mens gemaakte bouwwerken, hebben het moeilijk.
Alle zeven meeuwensoorten die in het Verenigd Koninkrijk broeden zijn van belang voor het behoud. Zilvermeeuwen staan op de rode lijst van het Verenigd Koninkrijk, het hoogste niveau van zorg.
Sommigen geloven dat de beschikbaarheid van voedsel op vuilstortplaatsen het aantal meeuwen in voorgaande jaren kunstmatig heeft doen toenemen, maar in werkelijkheid heeft voedselvergiftiging door het voeden op vuilstortplaatsen en het ruimen van meeuwen bijgedragen aan hun afname.
Zilvermeeuwen zijn toegewijde ouders.
Dan Bagur/Shutterstock
Een andere kijk
Meeuwen worden vaak gehaat omdat ze op mensen duiken, om voedsel te bemachtigen of om hun kuikens te beschermen. Soms denk ik dat mensen meer begrip zouden hebben als ze zich in de positie van een meeuw zouden bevinden. De meesten van ons hebben geluk gehad dat we als mens geboren zijn, en we beschouwen dingen als voedsel en veiligheid soms als vanzelfsprekend. Meeuwen kunnen niet rekenen op een constante toevoer van voedsel uit de supermarkt, of weten niet dat je hun kuikens, waar beide ouders ijverig voor zorgen, niets aan zult doen.
Als een vrouwtje en mannetje paren, doen ze dat meestal tot de dood. Elk paar verdedigt een nest- en foerageergebied. De luide roep die ze maken lijkt misschien vervelend en zinloos, maar het is de manier van de meeuwen om anderen te vertellen waar hun territorium ligt.
Meeuwen zijn wat men kleptoparasieten noemt. Ze stelen voedsel van elkaar en van andere soorten. Dit is niet ongewoon bij vogels, maar meeuwen zijn ongewoon in die zin dat zij voedsel van mensen stelen. Dit is riskant gedrag. Een dier met het gewicht van een zak suiker is enorm in het nadeel ten opzichte van een mens. In feite is slechts een kleine minderheid van meeuwen moedig genoeg om het te doen.
Mensen zien meeuwen als hebzuchtig. Zij schijnen alles op te slokken wat zij kunnen vinden in één grote teug. Maar wat ze eigenlijk doen is voedsel opslaan in hun krop, een buidel die op dezelfde manier functioneert als een boodschappentas, waaruit het voedsel later kan worden gegeten. Vanuit het oogpunt van een meeuw, als je het voedsel dat voor je staat niet neemt, zou je honger kunnen lijden. Het is een gevolg van behoefte, niet van hebzucht.
Ze hebben het niet op jou gemunt, ze proberen genoeg voedsel te vinden om te overleven. Een studie vond dat deze slimme vogels een ingewikkeld proces hebben geleerd om zee pijlinktvissen veilig te maken om te eten. Een zilvermeeuw is zelfs waargenomen met brood als aas voor vis.
Meeuwen begrijpen
Meeuwen die in steden leven zijn zeer aanpasbaar en snugger. Ze leren zelfs patronen van menselijke activiteit om te beslissen waar en wanneer ze gaan foerageren. Een paar jaar geleden begon ik een onderzoeksproject om de voedsel-gerelateerde interacties van meeuwen met mensen te begrijpen. Het was me opgevallen dat meeuwen vaak voedsel van mensen afpikken door ze onoplettend te betrappen. Eerder onderzoek toonde aan dat verschillende vogelsoorten aandacht hebben voor menselijke blikken. Ik vroeg me af of meeuwen letten op waar mensen naar kijken en liever voedsel benaderen als ze niet in de gaten worden gehouden.
Ik ontwierp een studie om dit idee te testen, en nam de tijd op hoe lang het duurde voordat meeuwen een verzegelde zak chips pikten die ik voor me op de grond had gelegd – één keer als ik naar ze keek en één keer als ik wegkeek. Ik ontdekte dat meeuwen er langer over deden om naar de chips te pikken als ik naar ze keek. Ik ontdekte ook dat meeuwen zich aangetrokken voelen tot voedsel dat ze mensen hebben zien hanteren, waarschijnlijk omdat ze hebben geleerd dat wij vaak voedselafval laten rondslingeren.
Wat betekent dit voor onze interacties met meeuwen? Wel, we kunnen ongewenste ontmoetingen verminderen door ons voedselafval op de juiste manier op te ruimen. Als we ervoor kiezen ons voedsel op te eten in een meeuwengebied, kunnen we waakzaam zijn: kijk waar meeuwen zich ophouden en houd ze in de gaten. Kijk achter je, ga onder een parasol zitten of bij een hoge muur, zodat meeuwen niet van buiten je gezichtsveld naar binnen kunnen duiken.
Het gedrag van meeuwen lijkt misschien slecht, maar we hebben veel ruimte om het te veranderen zonder onze toevlucht te nemen tot extreme maatregelen. Meeuwen maken het beste van een slechte situatie veroorzaakt door onze eigen activiteiten, en onze steden kunnen hun laatste toevluchtsoord zijn.
Madeleine Goumas werkt niet voor, geeft geen advies aan, heeft geen aandelen in, en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante relaties buiten haar academische aanstelling bekend gemaakt.
