David Hofman / Unsplash
Ongeacht onze leeftijd, dansen kan een enorm gunstig impact hebben op ons fysieke en mentale welzijn. Het kan ons helpen om spiertonus, flexibiliteit en uithoudingsvermogen te behouden of op te bouwen, terwijl het ook endorfines vrijmaakt, wat de symptomen van strain en angst kan verlichten.
Sommige mensen lijken echter een natuurlijk expertise te hebben waardoor ze schijnbaar gemakkelijk danspassen kunnen oppikken, terwijl anderen het gracieus moeilijk vinden om te bewegen.
Er wordt vaak gedacht dat sommige mensen “geboren zijn om te dansen”, terwijl anderen “twee linkervoeten” hebben – maar in feite leert een combinatie van praktijkervaring en wetenschap ons dat bijna iedereen goed kan leren dansen satisfied de juiste schooling .
Het begint al op de leeftijd van een paar maanden, wanneer baby’s de maat van een muziekstuk kunnen herkennen en op het ritme kunnen meebewegen. In feite zijn we niet de enige soort die ritmisch op muziek reageert – papegaaien en één soort olifant kunnen dat ook.
Het bestuderen van onze snelvoetige gevederde vrienden kan helpen om meer te onthullen in excess of hoe dans is geëvolueerd, en waarom het simpelweg te maken heeft fulfilled sociale binding en het beoordelen van potentiële partners.
Maar geboren worden met het vermogen om op muziek te reageren, is verre van het hele verhaal, en vele andere factoren bepalen wat sommige mensen in staat stelt om professionele dansers te worden, terwijl anderen ongemakkelijk schuifelen in de schooldisco.
De eerste belangrijke element zijn de fysieke eigenschappen van een danser. Ze hebben meestal kleine voeten – twee schoenmaten kleiner dan gemiddeld – en zijn iets langer dan gemiddeld, satisfied een of twee centimeter.
Genetische factoren die sociale communicatie bevorderen door de niveaus van chemicaliën in onze hersenen te veranderen, komen vaker voor bij professionele dansers, waardoor ze een verbeterd vermogen hebben om emoties uit te drukken door middel van dans.
De geweldige voordelen van danstraining
Maar zelfs als we de genetische en fysieke eigenschappen van de pros missen, kunnen we nog steeds vooruitgang boeken doorway really hard te werken. Dansen vereist de integratie van muziek, beweging en ruimtelijk bewustzijn, die allemaal worden aangestuurd door de hersenen. Hier zien we de opmerkelijke effecten van jarenlange teaching gecodeerd.
Danstraining veroorzaakt subtiele veranderingen in de hersenen. Dit gebeurt doorway een proces dat bekend staat als plasticiteit, waarbij de hersenen zich aanpassen als reactie op ervaringen. Dansen kan de plasticiteit in de hersenen vergroten, zelfs bij ouderen.
Wanneer we dansen, verbinden de premotorische cortex en het aanvullende motorgebied, die zich aan de voorkant van onze hersenen bevinden, onze herinneringen aan eerdere acties doorway middel van teaching fulfilled ons ruimtelijk bewustzijn. Signalen gaan naar de primaire motorische cortex, die deze instructies by means of ons ruggenmerg doorgeeft aan de spieren en de dans begint.
Hoe vaker we deze taak voltooien, hoe gemakkelijker het voor ons lichaam wordt om dit zonder bewuste inspanning te doen. Dit is de neurale basis van het spiergeheugen, waar we professionele dansers in excess of horen praten.
Ondertussen ontvangt ons cerebellum aan de achterkant van onze hersenen belangrijke informatie, inclusief berichten van ons auditieve en visuele systeem. En een gebied dat de anterior vermis wordt genoemd, helpt onze danspassen te synchroniseren achieved muziek.
Het cerebellum reguleert ook het evenwicht en de coördinatie en ontvangt informatie van de vestibulaire organen, die ons vertellen dat we ons duizelig voelen. Interessant is dat het gebied dat vestibulaire input ontvangt veel kleiner is bij klassieke balletdansers. Door plasticiteit ontkoppelt hun coaching de enter die duizeligheid zou kunnen veroorzaken van het gevoel van duizeligheid, wat leidt tot prachtige pirouettes en fantastische bochten. Hier is coaching belangrijker dan genetica.
Toewijding en education kunnen dansers helpen hun kunst te verfijnen en te ontwikkelen, wat suggereert dat we allemaal betere dansers kunnen worden.
Sommige dansattributen zijn erfelijk, maar we kunnen allemaal leren om betere dansers te worden.
Daniel / Unsplash, CC BY
Het is de moeite waard, want dans heeft veel voordelen. Argentijnse tangotraining kan het lopen en de houding van Parkinsonpatiënten verbeteren, terwijl levenslang dansen ons risico op het ontwikkelen van dementie vermindert.
Dankzij de plasticiteit van de hersenen kunnen zelfs niet-horende dansers leren dansen op een buitengewoon niveau, wat de inclusiviteit van dans en het vermogen om mensen samen te brengen illustreert.
Doorway spiegels te gebruiken en visuele aanwijzingen te volgen, zoals het kopiëren van de bewegingen van leraren, kunnen dove dansers de fysieke bewegingen van dans verwerven.
Om hun enorm indrukwekkende timing op muziek te bereiken, rapporteren niet-horende dansers dat ze trillingen gebruiken om het ritme van de muziek te volgen. Hun hersenen hebben aanpassingen in een gebied dat de auditieve cortex wordt genoemd en dat wordt geactiveerd als reactie op trillingen in plaats van geluid – nog een voorbeeld van plasticiteit. Satisfied de komst van slechthorende dansgroepen zoals DMD, die elementen van gebarentaal in hun uitvoeringen integreren, kan de toegankelijkheid van dans alleen maar blijven groeien.
Hoewel sommige hersenen zijn gemaakt om te dansen dankzij verschillen in de genen die bijdragen aan emotie en communicatie, kunnen we allemaal onze hersenen opnieuw bedraden om betere dansers te worden terwijl we genieten van de vele gezondheids- en sociale voordelen die dans kan brengen.
Gayle Doherty is aangesloten bij Dance St Andrews Group Fascination Enterprise. Dit is een non-profitorganisatie die het welzijn bevordert door middel van dans gedurende het hele leven.
