Glenn Carstens-Peters/Unsplash
In de nasleep van de tragische dood van het parlementslid voor Southend West, David Amess, hebben collega-parlementsleden gesproken about hoe zowel politici als het publiek het beste kunnen worden beschermd tegen misbruik en schade. Dit omvatte een sterke concentration op het aannemen van wetten die bedoeld zijn om on the net misbruik een halt toe te roepen, hoewel de politie de moord op Amess niet rechtstreeks aan deze kwestie heeft gekoppeld.
Er is gesuggereerd dat dergelijk misbruik, althans gedeeltelijk, kan worden toegeschreven aan on line anonimiteit – dat wil zeggen, het feit dat veel gebruikers van sociale media hun accounts opzetten met aliassen en zonder afbeeldingen die onthullen wie ze zijn, om hun identiteit. Sprekend op Sky News, gaf minister van Binnenlandse Zaken Priti Patel aan dat er behoefte was om anonieme accounts aan te pakken. Op de vraag of ze wetgeving zou overwegen om het recht op anonimiteit op sociale media te verwijderen, antwoordde Patel:
Ik wil dat we naar alles kijken. En er wordt al gewerkt […] Maar zo kunnen we niet doorgaan. Ik breng eigenlijk te veel tijd doorway achieved gemeenschappen die eigenlijk zijn aangevallen, die allerlei soorten berichten on the web hebben gezet, en het is een strijd om die berichten verwijderd te krijgen. Daarin willen we grote veranderingen doorvoeren.
Het idee heeft sindsdien aan populariteit gewonnen, waarbij andere parlementsleden pleitten voor een verbod op anonieme sociale-media-accounts als een manier om online misbruik te verminderen.
Maar hoewel het duidelijk is dat we moeten nadenken around hoe we omgaan fulfilled en op sociale media, zal het verwijderen van anonimiteit de problemen van online misbruik niet oplossen. In feite kan het verwijderen van het recht op anonimiteit on the net schade toebrengen aan veel gebruikers, vooral die uit gemarginaliseerde groepen.
Anonimiteit als vorm van bescherming
Hoewel er veel voorbeelden zijn van mensen die anonieme sociale media-accounts gebruiken om anderen on-line te misbruiken, is het even duidelijk dat anonimiteit een reddingslijn kan zijn voor veel gebruikers en gemeenschappen. Anoniem posten kan mensen in staat stellen zichzelf te beschermen – om openlijk te discussiëren above en veilig om te gaan satisfied complexe onderwerpen. Het kan mensen in staat stellen om zich uit te spreken more than misbruik en om informatie te zoeken.
Gebruikers van sociale media in LGBTQIA+-gemeenschappen hebben bijvoorbeeld gesproken over het belang van on the web anonimiteit als een manier om veilig te onderhandelen around discussies above seksualiteit, waarbij het vrijgeven van hun naam hen een aanzienlijk risico op misbruik en schade kan opleveren, zowel on-line als offline. Sommigen zeiden dat anonimiteit hen toegang gaf tot waardevolle informatie on the internet terwijl ze hun eigen identiteit navigeerden.
Lees meer: Anonieme applications kunnen cyberpesten aanwakkeren, maar ze vervullen ook een cruciale rol
In mijn eigen onderzoek voor mijn boek uit 2020 above het ontwerp en de identiteit van sociale media, spraken mijn deelnemers in excess of de vele manieren waarop ze anonimiteit voelden en hielpen ze een gemeenschapsgevoel te ontwikkelen. Een deelnemer besprak hoe sociale relaties werden gevormd via commentaarborden achieved anderen die pseudoniemen gebruikten: “Ik weet een aantal heel persoonlijke dingen over allemaal, behalve het feit dat ik hun namen niet ken.”
Hoewel respondenten het wel hadden more than incidenten van on the net misbruik doorway anonieme gebruikers, was het duidelijk dat anonimiteit evenzeer mogelijkheden bood om gemeenschappen en ondersteunende netwerken op te bouwen. Aandringen op echte namen kan barrières en uitdagingen opleveren voor reeds gemarginaliseerde gemeenschappen en gebruikers voor wie “echte namen” een complexe kwestie zijn. Deze omvatten gebruikers die zich niet aan het geslacht houden, drag queens, indianen en overlevenden van misbruik.
Gebruikers uit de anonimiteit dwingen kan schadelijk zijn voor mensen die al veel online misbruik hebben gemaakt.
Eak.Temwanich/Shutterstock
Veel misbruikers zijn niet anoniem
Anonimiteit kan worden gebruikt om “andere” groepen zoals vrouwen, LGBTQIA+-mensen en moslims te misbruiken. Onderzoek toont echter aan dat mensen die hun echte naam gebruiken ook misbruik en pesterijen plegen.
Op sociale media zien we nog steeds gebruikers die beledigende dingen zeggen en gevaarlijke inhoud delen fulfilled hun volledige namen, functietitels en weergegeven informatie. Het verbieden van anonieme sociale-mediaprofielen zal daarom niet de wortel van de haat aanpakken die we on line zien, of die nu gericht is op gemarginaliseerde gemeenschappen of op parlementsleden.
Lees meer: Tor: het laatste bastion van on the internet anonimiteit, maar is het na Silk Road nog steeds veilig?
Onderzoek toont aan dat zwarte en Aziatische vrouwelijke parlementsleden het meest worden misbruikt tegen vrouwelijke parlementsleden on the net, wat suggereert dat de kwestie van anonimiteit misschien niet de hoofdoorzaak van misbruik is, maar een manier om diepere sociale problemen on line te manifesteren. Katrin Tiidenberg en Emily van der Nagel schrijven in hun boek Sex and Social Media:
Of ze nu anoniem zijn of niet, mensen kijken naar bestaande berichten en opmerkingen voor aanwijzingen about wat is toegestaan in een bepaalde on the web ruimte en gedragen zich dienovereenkomstig. Het is niet alleen een kwestie van anonieme mensen die niets goeds van program zijn: platformontwerp en moderatie heeft veel te maken satisfied welk soort gedrag is toegestaan en gedijt op sociale media.
Ik ben het hiermee eens en roep platforms op om meer verantwoordelijkheid te nemen voor de gemeenschappen die ze koesteren, en de stemmen en discoursen die ze on line benadrukken en minimaliseren. Hoewel het verfrissend is om de wens van politici te zien om on the net misbruik aan te pakken, is het verbieden van anonimiteit niet het antwoord. Anonimiteit kan een vitale reddingslijn zijn voor reeds gemarginaliseerde gemeenschappen, en het verwijderen ervan kan onbedoeld schade toebrengen aan de gemeenschappen die parlementsleden willen beschermen.
Harry T Dyer werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
