Oleksandr Osipov/Shutterstock
De potentiële neurologische effecten op lange termijn van hersenschudding en andere stoten op het hoofd in de professionele activity hebben de afgelopen jaren veel aandacht en onderzoeksinteresse getrokken.
Bevestiging in 2014 dat de voormalige Engelse voetballer Jeff Astle stierf als gevolg van chronische traumatische encefalopathie (een vorm van dementie) – en dat het werd veroorzaakt doorway regelmatig de bal te koppen – maakte furore around de risico’s van deze praktijk in het bijzonder.
Nieuwe richtlijnen die dit jaar zijn geïntroduceerd, beperken het aantal ‘higher drive headers’ dat professionele Engelse voetballers elke week op education mogen maken tot tien. Dit zijn meestal kopballen na een lange pass (meer dan 35 meter) of uit voorzetten, corners of vrije trappen.
Soortgelijke richtlijnen waren al aangenomen in alle kindervoetbalcompetities in het VK. Maar de vraag blijft: veroorzaken headers echt dementie?
Current werk, uitgevoerd aan de Universiteit van Glasgow door neuropatholoog William Stewart en zijn team, analyseerden de overlijdensakten van Schotse mannen. Ze vonden hogere percentages dementie bij voormalige professionele voetballers in vergelijking met de algemene bevolking, waarbij ex-voetballers ongeveer 3,5 keer meer kans hadden om te overlijden aan een neurodegeneratieve ziekte, zoals de ziekte die dementie veroorzaakt, dan mannen die niet professioneel voetbalden.
Stewart’s groep toonde ook aan dat sterfgevallen doorway dementie bij voormalige professionele voetballers groter waren bij degenen die op posities hadden gespeeld waar vaker werd gekopt, zoals centrale verdedigers bijvoorbeeld.
Maar bewijs van een groter risico op dementie bij levende voormalige profvoetballers ontbrak.
Lees meer: Voetbal en dementie: koppen moet verboden worden tot 18 jaar
We bestudeerden levende voormalige profvoetballers
Voetbal wordt doorway meer mensen more than de hele wereld gespeeld dan welke andere sport dan ook, dus het is belangrijk om de risico’s van het spelen van dit spel te begrijpen. Gegevens above levende deelnemers, vergeleken achieved degenen die zijn overleden, kunnen meer gedetailleerde informatie geven over de aard van de beperking die een persoon kan hebben en ons helpen te begrijpen welk sort ondersteuning ze nodig hebben.
Er is onderzoek gedaan naar de cognitieve effecten van het koppen van de bal op jongere, actieve spelers. Maar het is onwaarschijnlijk dat jonge spelers tekenen van neurologische achteruitgang of dementie vertonen. Als ze een hersenstoornis zouden ontwikkelen, zou dit waarschijnlijk pas zichtbaar worden als de mentale reservecapaciteit van jongeren is afgenomen.
Er zijn grenzen gesteld aan de koers in het kindervoetbal.
JoeSAPhotos/Shutterstock
Onze studie van voormalige profvoetballers, onlangs gepubliceerd in de Journal of Neuropsychology, kan deze leemte enigszins opvullen. We hebben samengewerkt achieved twee voormalige professionele voetballersverenigingen in Engeland om in totaal 60 voormalige mannelijke voetballers te werven. Hun gemiddelde leeftijd was ongeveer 68.
Ten eerste wilden we de algemene cognitieve status van de voormalige spelers meten. We gebruikten een zelf-toegediende examination genaamd Check Your Memory, die goed te vergelijken is fulfilled vergelijkbare assessments die doorway clinici worden gebruikt om te screenen op dementie.
En 10 tweede wilden we gegevens verzamelen die zo nauwkeurig mogelijk waren above de loopbaan van voormalige gurus. Fulfilled behulp van een enquête vroegen we hen naar gespeelde posities, loopbaanduur, trainingsregimes, voetbalgerelateerde hoofdletsels en een paar andere relevante stukjes informatie.
Daarnaast wilden we weten hoeveel koppen onze deelnemers tijdens hun loopbaan hebben gemaakt. Dit zou natuurlijk lastig te raden zijn – daarom hebben we ze gevraagd om een schatting te maken van het gemiddelde aantal koppen per wedstrijd en trainingssessie. Deze aantallen hebben we vervolgens vermenigvuldigd fulfilled het aantal trainingen en wedstrijden for every week, en achieved het aantal weken van hun voetbaljaar, above het totaal van hun loopbaan. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat de resulterende schattingen van de totale carrière-headers ideal zijn, is er niet echt een betere manier om dit te meten.
Lees meer: Hoe routinematig sparren op korte termijn kan leiden tot verslechtering van de hersenen van boksers
We zagen geen enkel effect van gerapporteerde hoofdletsels op de Exam Your Memory-score, een uitkomst die we wilden meten. Maar we vonden sterk bewijs dat hoe meer een deelnemer tijdens zijn professionele voetbalcarrière had gescoord, hoe lager zijn scores waren.
We schatten dat voormalige profvoetballers gemiddeld ongeveer drie punten van de Exam Your Memory-score verloren (een daling die het verschil kan zijn tussen geclassificeerd worden als normaal of als geheugenproblemen) voor elke 100.000 gerapporteerde carrièreheaders. Dit lijkt misschien een groot aantal – en dat is het ook – maar een profvoetballer kan honderdduizenden kopballen maken tijdens een carrière. Onze deelnemers hadden elk gemiddeld ongeveer 50.000 kopballen, hoewel dit aantal waarschijnlijk wordt verlaagd doorway de keepers in onze steekproef, die more than het algemeen geen kopballen rapporteerden. En we hebben geen pre-year instruction opgenomen.
Voor zover wij weten, is dit de eerste studie die direct bewijs levert voor een verband tussen het koppen van de bal en cognitieve stoornissen bij gepensioneerde professionele voetballers. Bewijs van cognitieve stoornissen is de eerste stap op weg naar een diagnose van dementie, dus onze resultaten suggereren dat er een verband kan zijn tussen vaak de bal koppen en het ontwikkelen van een neurodegeneratieve ziekte.
Al met al is de beslissing om het aantal kopballen in de instruction te verminderen waarschijnlijk de juiste beslissing. Hoewel de huidige limiet is vastgesteld op tien, hebben we meer onderzoek nodig om large te stellen wat een veilig aantal headers kan zijn, evenals de precieze effecten die headers kunnen hebben op de cognitie van voormalige spelers – en wat er nog meer kan worden gedaan om deze effecten te verminderen .
Davide Bruno ontvangt financiering van het National Institute on Getting old (VS).
Andrew Rutherford heeft geen relevante financiering ontvangen en heeft ook geen relevante banden.
