De Engelse Premier League (EPL) viert dit jaar haar 30ste seizoen, en er is veel veranderd sinds de start van de competitie in 1992. Voor veel fans die al lang in de Premier League zitten, staat deze periode in het teken van de toevloed van geld in de sport. De salarissen van de spelers stegen de pan uit, transferrecords sneuvelden en de omroepdeals liepen in de miljarden ponden.
Een deel van deze rijkdom is gebruikt om belangrijke technologische verbeteringen aan de competitie op te leggen, waaronder de video-assistent-scheidsrechter (VAR), doellijntechnologie en verdwijnspray die door de scheidsrechter op het speeloppervlak wordt aangebracht om aan te geven waar de spelhervattingen moeten worden genomen. Ondertussen hebben de steeds geavanceerdere spelersvolgsystemen de commentatoren en pundits toegang gegeven tot steeds gedetailleerdere gegevens over de prestaties van het team.
Deze veranderingen hebben de nauwkeurigheid van scheidsrechterlijke beslissingen en de kwaliteit van de spelersanalyses van scheidsrechters verbeterd. Maar het is minder duidelijk hoe trainingstechnologie en sportwetenschap achter de schermen, in en rond clubtrainingsvelden, wordt gebruikt om de kwaliteit van het product zelf te verbeteren: het voetbal op het veld.
Ik heb zelf in het topvoetbal gewerkt en ik heb gezien hoe clubs hun nieuwe rijkdommen hebben gebruikt om atletischere spelers en leukere teams te produceren. Voordat je gaat spotten dat voetbal niet meer is wat het ooit was, is het de moeite waard om te overwegen hoe deze veranderingen, gefinancierd door lucratieve TV- en sponsordeals, de EPL tot zo’n internationaal gekoesterd sportspektakel hebben gemaakt.
De Premier League, gelanceerd in 1992, beloofde ‘een heel nieuw balspel’ te worden.
Er wordt vaak beweerd dat de EPL de fysiek meest veeleisende competitie in het wereldvoetbal is, en dat de atletiek die van de spelers wordt gevraagd in de loop der jaren is toegenomen. Topteams die deelnemen aan de Europese competitie spelen nu tot 60 wedstrijden per seizoen, ongeveer tien meer dan 20 jaar geleden. Ook de trainingstijd is toegenomen, zodat de moderne speler in totaal 2,5 keer zoveel “werk” verricht als topspelers 15-20 jaar geleden.
Om aan de eisen van het moderne spel te voldoen, hebben spelers op het hoogste niveau hun fysieke attributen onophoudelijk moeten trainen. Die training wordt nog versterkt door de vooruitgang in de technologie, waarbij eliteteams nu toegang hebben tot een groot aantal technologieën voor het volgen, monitoren en testen van spelers die in 1992 nog nauwelijks bestonden.
GPS-technologie wordt nu routinematig gebruikt, waarbij de wedstrijd- en trainingsactiviteit van spelers elke dag wordt geregistreerd en geanalyseerd om ervoor te zorgen dat ze op het juiste niveau werken, om de heilzame effecten van training te bevorderen en om overmatige vermoeidheid en blessurerisico’s op te sporen. In de jaren 1990 en 2000 konden coaches hun spelers gewoonweg niet op deze manier in de gaten houden.
De meeste teams in de Premier League gebruiken nu GPS-vesten.
Het is niet alleen het eerste team dat profiteert. Het opsporingsproces begint nu in de academies van de clubs, wanneer de spelers nog in hun tienerjaren zitten, zodat de clubs uitgebreide informatie hebben over elke veelbelovende speler, naarmate hij vordert in de gelederen.
Programma’s op maat
Veel clubs gebruiken ook op maat gemaakte online platforms om andere aspecten van de gezondheid van spelers te analyseren. Deze systemen kunnen vermoeidheid en spierpijn, de slaap van spelers, hun voedingsstatus en hun psychologisch welzijn bijhouden. Trends worden nauwlettend in de gaten gehouden, vaak met behulp van technieken voor machinaal leren.
Trainingstechnologieën waar spelers voorheen alleen in het lab toegang toe hadden, zijn nu ingebed in de trainingsvelden van EPL-clubs. Dat betekent dat coaches en prestatiedeskundigen de training voor elke speler kunnen individualiseren en hun schema kunnen optimaliseren, zodat ze het beste uit hun fysieke mogelijkheden halen en blessures voorkomen.
Hiervoor is hoog opgeleid personeel nodig. Sinds 1992 is de hoeveelheid voetbalspecifiek wetenschappelijk onderzoek exponentieel toegenomen, waardoor een deel van de intuïtie en het giswerk die vroeger door coaches werden gebruikt, is verdwenen. Clubs hebben zwaar geïnvesteerd in hun personeelsinfrastructuur, met meer wetenschappelijk, medisch en fitnesspersoneel om alles te optimaliseren, van reisregelingen tot slaapschema’s.
Een mooier spel
Als gevolg van deze innovatie is de intensiteit van het werk dat spelers tijdens wedstrijden verrichten toegenomen. Een studie vergeleek de wedstrijdactiviteit van EPL-spelers in het seizoen 2006-07 met die in het seizoen 2012-13. Hoewel de totale afstand die spelers aflegden slechts met een bescheiden 2% was toegenomen, vond de studie een grote toename van acties met een hoge intensiteit.
Specifiek, in slechts zes jaar was de hoeveelheid hogesnelheidslopen (de afstand die spelers afleggen met een snelheid van meer dan 19,8 km/u tijdens een wedstrijd) met 30% toegenomen en waren “sprints” (afstand afgelegd met een snelheid van meer dan 25,2 km/u) met 35% toegenomen. Het aantal sprints dat spelers aflegden was met 85% toegenomen, wat erop wijst dat het spel veel explosiever is geworden. Deze trend heeft zich in de daaropvolgende seizoenen waarschijnlijk voortgezet.
Explosieve sprints zijn een kenmerk geworden van het moderne spel.
Oleksandr Osipov/Shutterstock
Met name de topsnelheid van topspelers bleek 2% hoger te liggen, wat de toename van acties met hoge intensiteit verklaart. En het is niet alleen atletisch vermogen dat is verbeterd. Ook de technische prestaties van EPL-spelers zijn verbeterd: het aantal succesvolle passes is in de periode tussen 2006 en 2013 met 7% toegenomen.
Het is misschien geen wonder dat de EPL veel van ’s werelds beste spelers, coaches en managers blijft aantrekken. Hoge salarissen zullen ook een rol spelen, maar de toegang tot faciliteiten van wereldklasse, gebaseerd op geavanceerd onderzoek, zal degenen die de top van hun spel willen bereiken, aantrekken.
De effecten van moderne trainingstechnologie zijn misschien wel het meest ingrijpend geweest voor Engelands talent van eigen bodem. Sinds 2012 trainen alle 28 nationale teams van Engeland in St George’s Park, een ultramoderne faciliteit die gebruik maakt van alle innovaties die op clubniveau zijn geïntroduceerd. De recente vooruitgang van de nationale teams van vrouwen en mannen moet deels worden toegeschreven aan hun toegang tot deze faciliteiten.
De faciliteiten in St. George’s Park behoren tot de beste in de wereld.
Met de voorspelling dat de inkomsten van de EPL verder zullen stijgen, kunnen we alleen maar speculeren waar de competitie en het voetbal in het algemeen over 30 jaar naar toe zullen gaan. Wat zeker is, is dat ondanks al het geklaag over spelerssalarissen en transfersommen, een deel van dit geld zal worden gebruikt om de clubs competitiever te maken en om het spektakel dat de Engelse Premier League is, verder te verbeteren.
Jonathan Taylor ne travaille pas, ne conseille pas, ne possède pas de parts, ne reçoit pas de fonds d'une organisation qui pourrait tirer profit de cet article, et n'a déclaré aucune autre affiliation que son organisme de recherche.
