Julius Csotonei, Auteur verstrekt
Dinosaurusembryo’s zijn de sleutel tot ons begrip van hoe dinosaurussen zich ontwikkelden. Maar ze zijn ook erg zeldzaam. Hoewel er de afgelopen decennia af en toe overblijfselen van dinosaurusembryo’s zijn ontdekt, waren de meeste onvolledig, satisfied ontwrichte botten.
Dus de ontdekking van een bijna intact dinosaurusembryo in een ei, dat 72 tot 66 miljoen jaar oud is, kwam als een opwindende verrassing. Op foundation van zijn anatomie en de microscopische kenmerken van de eierschaal, is dit kleine wezen geïdentificeerd als een oviraptorosaurus. Oviraptorosauriërs waren een groep tandeloze theropode dinosaurussen die tijdens het Krijt in Azië en Noord-Amerika leefden.
Deze reconstructie toont een oviraptorosaurus die bijna uitkomt, gebaseerd op het nieuwe exemplaar Newborn Yingliang.
Lida Xing, Auteur verstrekt
Dit fossiel uit Ganzhou, in de provincie Jiangxi in het zuiden van China, was 15 jaar verborgen in opslag totdat de curator van het Yingliang Stone Character Historical past Museum, Kecheng Niu, het in 2015 ontdekte. Toen hij enkele botten zag op het gebroken deel van een ei, regelde hij voor fossiele voorbereiding – een proces waarbij de rotsachtige matrix rond de botten wordt verwijderd en het fossiel wordt schoongemaakt zodat het kan worden bestudeerd. Dit onthulde het volledige skelet van het embryo.
Het museum erkende de wetenschappelijke betekenis van dit fossiel en nodigde een staff van internationale paleontologen (waarvan ik er een was) uit om het grondig te onderzoeken. We rapporteren above wat we hebben geleerd more than het embryo, nu “Toddler Yingliang” genoemd, in een nieuw artikel dat is gepubliceerd in het tijdschrift iScience.
Lees meer: Bonanza van dinosauruseieren geeft essentiële aanwijzingen over prehistorisch ouderschap
Het oviraptorosauriërembryo, dat 27 centimeter lang is, ligt in een houding die anders is dan wat we bij andere dinosaurusembryo’s hebben gezien. Zijn rug is gekruld langs de stompe pool van het ei, terwijl zijn poten aan weerszijden van zijn kop staan. Deze houding doet denken aan een bijna uitgekomen modern day vogelembryo.
Dit “instoppen” is een gedrag dat wordt gecontroleerd doorway het centrale zenuwstelsel en is van cruciaal belang voor het succes van het uitkomen bij vogels. Een positie waarbij de kop onder de rechtervleugel is en het lichaam gekruld, wordt aangeraden om de kop te stabiliseren en te richten wanneer een vogel op de dag van het uitkomen de eierschaal satisfied zijn snavel kraakt. Als een vogel deze positie niet bereikt, is de kans groter dat hij sterft omdat hij niet uitkomt.
De houding van Infant Yingliang lijkt op die van een ongeveer 17 dagen oude “pre-tucking” kippenembryo. Uiteindelijk zal een kippenembryo op de 20e dag van ontwikkeling een ingeklapte houding bereiken ter voorbereiding op het uitkomen op dag 21.
Het oviraptorosauriër-embryo ‘Baby Yingliang’ biedt een zeldzame blik in het pre-hatching-gedrag van niet-aviaire dinosaurussen.
Xing et al., 2021, Auteur verstrekt
Interessant is dat we ook overeenkomsten opmerkten in de houding van een eerder gerapporteerd oviraptorosauriërembryo en een ongeveer 18 dagen oud kippenembryo, dat zich in de eerste fase van plooien bevindt. Deze waarnemingen suggereren dat oviraptorosauriërs mogelijk vergelijkbaar pre-uitbroedgedrag vertoonden als moderne vogels.
Tucking gedrag wordt vaak beschouwd als uniek voor vogels. Maar door gedetailleerde vergelijkingen van de embryonale houdingen van oviraptorosauriërs, waaronder de nieuwe Little one Yingliang, evenals andere dinosaurussen en vogels, stellen we voor dat tucking zich mogelijk voor het eerst heeft ontwikkeld bij theropode dinosaurussen – de voorouders van vogels – tientallen of honderden miljoen jaar geleden.
Dit zou bijdragen aan het bewijsmateriaal dat aangeeft dat veel kenmerken van moderne vogels zijn geëvolueerd in hun voorouders van dinosauriërs.
Lees meer: Jurassic Environment: kunnen we een dinosaurus echt tot leven wekken?
Het gedrag van dinosauriërs vóór het uitkomen is een onderwerp dat zelden wordt onderzocht door paleontologen, voornamelijk vanwege de schaarste aan goed bewaarde, gearticuleerde embryoskeletten. Dankzij de gelukkige ontdekkingen van Baby Yingliang en andere nauw verwante embryo’s hebben we voor het eerst een hypothese kunnen maken in excess of hoe toddler-oviraptorosauriërs zich hadden kunnen gedragen voordat ze uitkwamen.
En dit is nog maar het start. Wij geloven dat uitgebreidere vergelijkingen van Newborn Yingliang met de embryo’s van moderne vogels en krokodillen (de naaste levende verwanten van dinosauriërs), vergezeld van nieuw fossiel bewijs, ons begrip van de vroege ontwikkeling van dinosauriërs verder zullen vergroten.
Fion Waisum Ma werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
