Zoals je je kunt voorstellen, is een menselijke intelligentietest niet echt geschikt voor vogels. Het is niet zo eenvoudig om te beoordelen hoe een dier informatie uit de omgeving waarneemt, verwerkt en besluit te handelen. Maar onderzoekers hebben een reeks slimme experimenten ontwikkeld om meer te weten te komen above hun cognitieve vaardigheden. Herkennen ze elkaar bijvoorbeeld of begrijpen ze causale verbanden waarin het een tot het ander kan leiden?
Een veelgebruikte “intelligentietest” voor dieren is de aan een touwtje trekkende taak. In deze opstelling wordt een stuk voedsel aan een touwtje vastgemaakt. Het voedsel wordt dan buiten het bereik van het dier geplaatst – hoewel nog steeds zichtbaar – en als ze het oorzakelijk verband tussen het touwtje en het voedsel begrijpen, zullen ze aan het touwtje gaan trekken dat het voedsel dichter naar zich toe brengt totdat ze het bereiken. Als een dier de touwtrektaak kan oplossen, gaan we ervan uit dat het de relatie tussen het touwtje en de beloning begrijpt en opzettelijk een reeks acties kan uitvoeren om toegang te krijgen tot de beloning.
In een recente studie werden ringsnavelmeeuwen getest met behulp van het string-pulling-product. Ringsnavelmeeuwen leven in Canada en het noorden van de VS, maar individuele vogels trekken regelmatig naar West-Europa en zijn tegenwoordig regelmatige bezoekers in Ierland en het VK.
Meeuwen uit een kolonie in Canada werden individueel gemarkeerd achieved een gekleurde band. Hierdoor konden de onderzoekers individuele vogels identificeren, wat belangrijk is bij het testen van cognitie – en vaak een obstakel is voor onderzoek op wilde dieren. In de test werd een doorzichtige plastic doos aan de meeuwen gepresenteerd en ze moesten een touwtje door een open up spleet trekken om een stuk worst uit een petrischaal uit de doos te halen. Meeuwen zijn alleseters en hun dieet bestaat uit insecten, vissen, graan, eieren, wormen en knaagdieren. Dus een stuk worst was bijzonder aantrekkelijk.
Zeevogelvaardigheden
Deze taak werd minstens één keer aan 138 personen gegeven en 104 personen – 75% – van de meeuwen probeerden de taak op te lossen. Hiervan hebben 26 personen – 25% van degenen die de taak minstens één keer hebben geprobeerd – het voedsel satisfied succes uit de doos gehaald doorway aan het touwtje te trekken.
Dat lijkt misschien niet een bijzonder groot aantal succesvolle meeuwen, maar in een vergelijkbaar experiment met gewone raven loste 26% een vergelijkbare taak met succes op, wat suggereert dat raven en meeuwen even goed presteren. Dus die ene take a look at lijkt erop te wijzen dat kraaiachtigen niet for every se altijd hogere cognitieve vaardigheden hebben in vergelijking fulfilled andere groepen vogels, zoals algemeen wordt aangenomen.
Rooks staan bekend om hun vaardigheden in samenwerking.
Auteur verstrekt
Meeuwen presteren ook goed in andere recente cognitieve taken – stedelijke zilvermeeuwen gebruiken bijvoorbeeld menselijke signalen, zoals menselijke omgang fulfilled voedsel of menselijk gedrag, om foerageerbeslissingen te nemen die hun stadshuis exploiteren en hen helpen verborgen voedsel voor zichzelf te vinden.
Tot voor kort werden groepen vogels zoals gevogelte, roofvogels of pinguïns zelden onderworpen aan cognitieve exams, omdat ze algemeen werden beschouwd als “minder trim” en daarom minder interessant dan de zangvogels – kraaiachtigen zoals kraaien, raven, eksters en gaaien – en papegaaien die de meeste belangstelling hebben getrokken van gurus op het gebied van kennis van dieren vanwege wat wordt beschouwd als hun buitengewone cognitieve vermogens.
Lees meer: Vogels die fulfilled anderen spelen, hebben de grootste hersens – en hetzelfde geldt misschien voor mensen
Maar de recente scientific studies above meeuwen – en een aantal andere soorten watervogels – hebben een licht geworpen op hun voorheen onontdekte vaardigheden. Grauwe ganzen kunnen sociale relaties minstens zes maanden onthouden, waarschijnlijk langer. En gedomesticeerde kippen kunnen internet zo snel als aaskraaien leren onderscheid te maken tussen een beloonde en niet-beloonde kleur.
Grauwe ganzen herinneren zich hun sociale relaties.
Claudia Wascher, Auteur verstrekt
Corvids en papegaaien maken nog steeds indruk
Het lijkt er dus op dat kraaiachtigen en papegaaien niet de enige vogels zijn die blijk geven van hun hersenkracht, en misschien moeten we het gebruik van de belediging “vogelbrein” heroverwegen. Maar niets van dat alles doet afbreuk aan de geweldige prestaties die we zien bij sommige van die meer bekende vogelfamilies. Eerder dit jaar leerden de wilde kaketoes in de stad in Sydney niet alleen vuilnisbakken openen en er voedsel uit halen, maar individuen leerden dit ook van elkaar – het werd een culturele innovatie.
Andere recente scientific studies hebben aangetoond dat Nieuw-Caledonische en Hawaïaanse kraaien slechts een handvol diersoorten zijn die gereedschap kunnen maken en gebruiken. En in een voedselhamsterexperiment toonden gaaien aan wat-waar-wanneer-geheugen: ze leken zich te herinneren wat voor soort voedsel ze op specifieke locaties hadden gehamsterd en wanneer ze het hadden gedaan. In de meer kale wintermaanden helpt dit hen om te onthouden waar ze voedsel hebben verstopt dat ze hebben verzameld en bewaard voor afterwards gebruik.
Kraaien, raven en goffin-kaketoes houden er niet van als ze oneerlijk worden behandeld en er is waargenomen dat ze enkele minuten wachten om een betere voedselbeloning te ontvangen. Ondertussen kunnen torens en blauwkeelara’s samenwerken achieved andere individuen om samen een touwtrekkende taak op te lossen.
Het is duidelijk dat cognitieve vaardigheden belangrijk zijn voor dieren om met allerlei uitdagingen in hun omgeving om te gaan. Daarom kan het begrijpen van hoe ze denken veel waardevolle voordelen opleveren. Als we bijvoorbeeld weten hoe dieren around roofdieren leren, kan het ons helpen om effectievere herintroductieprogramma’s te ontwerpen om de biodiversiteit te behouden.
En als we kunnen beoordelen of een dier in een dierentuin, boerderij of kennel zich goed voelt of lijdt, kunnen we eraan werken om hun levensomstandigheden te verbeteren en misschien zelfs ongewenst gedrag te beheersen, zoals dat van huisdieren of in conflicten tussen mens en natuur.
Claudia Wascher werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
