Shutterstock
Het VK produceerde in 2017 11 miljoen ton plastic afval en recycleerde ongeveer tweederde daarvan. Of zo leek het. Uit een rapport van de Countrywide Audit Workplace (NAO) blijkt dat meer dan de helft van het recyclebare afval in het VK naar het buitenland wordt gestuurd voor recycling, maar dat veel ervan waarschijnlijk op de vuilnisbelt of in de oceaan belandt.
Het recyclingregime is een puinhoop in het VK – maar wat weerhoudt Groot-Brittannië ervan om al zijn plastic afval recyclebaar te maken en ervoor te zorgen dat het ook daadwerkelijk wordt gerecycled?
Publieke betrokkenheid heeft een grote rol gespeeld bij het aanpakken van plastic afval in het milieu. Reactie op scènes in Blue Earth 2 waar zeedieren worstelden fulfilled plastic in de oceaan, leidden tot actie van de overheid. Het recente verbod op microbeads in cosmetica en de vergoeding van 5 cent voor plastic tassen zijn positieve stappen, maar deze gebaren zijn slechts een start out.
Supermarkten hebben in een “Plastic Pact” beloofd om vermijdbare verpakkingen te elimineren en ervoor te zorgen dat ze tegen 2025 allemaal kunnen worden hergebruikt, gerecycled of gecomposteerd. Een derde van het plastic in de supermarkt kan momenteel niet gemakkelijk worden gerecycled, en hoewel het pact tussen stores slechts vrijwillig is, zijn doelwit is welkom. Dat gezegd hebbende, alleen omdat een plastic recyclebaar is, garandeert dit niet dat het zal worden gerecycled. Lokale collecties op de stoep variëren van plaats tot plaats en veel autoriteiten accepteren slechts beperkte soorten.
De barrières voor het recyclen van plastic afval
Er is een enorm scala aan verschillende soorten plastic die worden gebruikt in wegwerpproducten en verpakkingen. Een oplossing is om de soorten plastic te beperken tot één standaard die gemakkelijk te recyclen is. Dit kan betekenen dat er minder gekleurde kunststoffen zijn. Zwarte voedseltrays zijn een bijzonder lastig voorbeeld omdat ze pigmenten bevatten die het moeilijker maken om verpakkingen te detecteren doorway middel van sorteertechnologie.
Gemengde materialen zijn materialen die verschillende soorten materiaal in hetzelfde solution hebben. Bijvoorbeeld een plastic zak achieved een folievoering of een wegwerpkoffiebeker van papier satisfied een plastic voering. Deze zijn bijzonder moeilijk en duur om te scheiden. Ze worden in veel gevallen als vervuild en waardeloos beschouwd.
Het is van vitaal belang om verpakkingen zo te ontwerpen dat ze gemakkelijker te scheiden zijn. Sommige adviesbureaus adviseren bedrijven om dit te bereiken, bijvoorbeeld doorway buitenlagen te hebben die doorway de consument kunnen worden verwijderd en doorway gebruik te maken van in water oplosbare lijmen. Deze ontwerp-voor-verwijdering-benadering zou betekenen dat plastic stromen van voedselkwaliteit – materialen die veilig zijn om te gebruiken in immediate make contact with met voedsel – gemakkelijker te identificeren en te scheiden zijn, waardoor ze meer beschikbaar komen en ze meer waard worden als materiaal om terug in te zetten de cyclus.
Gemengd materiaalafval (waaronder sommige soorten koffiekopjes) is momenteel moeilijk te scheiden en te recyclen.
Shutterstock
De ruwe grondstoffen voor de meeste kunststoffen zijn fossiele brandstoffen, die goedkoper in gebruik zijn dan gerecycled materiaal. Plantaardige grondstoffen zijn een goed koolstofarm alternatief, maar concurreren vaak achieved gewassen die worden gebruikt om energie of voedsel te produceren en zijn niet altijd zo duurzaam als ze lijken. Hier kan overheidsingrijpen een grote effects hebben. Een heffing op het maken van nieuw plastic voor eenmalig gebruik in plaats van het gebruik van gerecycled materiaal zou een gelijk speelveld creëren en fondsen werven om de ontwikkeling van nieuwe, schonere materialen te subsidiëren.
Een plasticvrije toekomst?
Kunnen we gewoon van alle plastic verpakkingen af? Helaas niet. Een deel ervan wordt als onvermijdelijk beschouwd. Kunststof verlengt de levensduur van producten. Het biedt een barrière tegen bacteriën, een movie om beschermend gas op te sluiten en een handige waterdichte laag. Het zou moeilijk zijn om je voor te stellen dat je producten zoals rauwe vis zou kopen zonder.
Maar er zijn oplossingen: consumenten kunnen hun eigen herbruikbare containers meenemen naar winkels en suppliers kunnen meer gerecyclede (en recyclebare) materialen gebruiken. 2025 is nog ver weg als plastic nu in voedselketens zit. Het elimineren van materialen voor eenmalig gebruik is mogelijk, maar het zal ons allemaal bij de oplossing betrekken.
Bedrijven praten in excess of de kwestie, maar het publiek kan vergeven worden voor het ongeduld more than het gebrek aan keuze en inzet. Ze moeten innoveren. De regering heeft ondertussen een aantal positieve veranderingen doorgevoerd, maar dit zijn tot nu toe gemakkelijke overwinningen geweest. Ze moeten zorgen voor financiering en wetgeving die alternatieven voor kunststoffen voor eenmalig gebruik ondersteunt. Consumenten moeten ook voorbereid zijn op een beetje ongemak. Kunststoffen zijn geen wegwerpartikel, ze gaan honderden jaren mee in onze omgeving en tot nu toe zijn hun werkelijke levenscycluskosten niet weerspiegeld in de prijs aan de kassa.
Sharon George werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
