Bryan Regan/Shutterstock
Is de ruimte echt de laatste grens? William Shatner is erachter gekomen nadat hij moedig ging waar nog geen 90-jarige is geweest. Ongeveer 55 jaar nadat Captain James T Kirk op onze schermen verscheen in de originele Star Trek, werd Shatner onlangs gelanceerd naar de rand van de ruimte aan boord van Blue Origin’s New Shepard voor een suborbitale vlucht van tien minuten.
Shatner is de oudste persoon geworden die naar de ruimte is gegaan en heeft het report verbroken dat pas onlangs is gevestigd door de 82-jarige Wally Funk, die in juli op de eerste bemande ruimtevlucht van de New Shepard reisde. Funk was een van de Mercury 13-vrouwen die zich in de jaren zestig kwalificeerden voor ruimtevluchten, maar nooit vlogen.
Nu commerciële ruimtevaartbedrijven oudere mensen naar de ruimte brengen, is het tijd om de mogelijke fysieke impression van ruimtevluchten op hen te overwegen.
Lees meer: Wat is een suborbitale vlucht? Een ruimtevaartingenieur legt uit:
In slechts een paar dagen in de ruimte begint het menselijk lichaam zich aan te passen. De botten van astronauten beginnen dichtheid te verliezen en hun spieren worden kleiner en zwakker omdat ze niet worden gebruikt om tegen de zwaartekracht in te gaan of om te bewegen.
Hoewel deze veranderingen niet echt een probleem zijn bij microzwaartekracht, kunnen ze leiden tot een verhoogd risico op letsel, zoals rugpijn of botbreuken, wanneer ze terugkeren naar de aarde. Astronauten besteden veel tijd aan oefeningen in de ruimte om deze aanpassingen te minimaliseren, die vergelijkbaar zijn achieved leeftijdsgerelateerde veranderingen die mensen op aarde treffen, maar veel sneller gaan.
Een 90-jarige persoon fulfilled normale leeftijdsgerelateerde gezondheidsveranderingen kan in de ruimte aankomen fulfilled al gedeconditioneerde spieren en botten. Dit kan extra risico’s opleveren omdat hun lichaam zich verder aanpast wanneer het wordt beroofd van de zwaartekracht. Hoewel we kunnen speculeren, zijn er lang niet genoeg oudere mensen naar de ruimte gegaan om zeker te weten hoe hun lichaam ermee om zal gaan.
Iedereen zoals Shatner die maar een paar minuten in microzwaartekracht doorbrengt, hoeft zich hier niet al te veel zorgen over te maken. De grootste risico’s voor hun gezondheid zijn de mentale en fysieke spanningen die worden ervaren tijdens de lancering, terugkeer in de atmosfeer van de aarde en landing.
Tijdens de lancering zouden Shatner en zijn drie medepassagiers trillingen hebben ervaren als gevolg van de stuwkracht die wordt gegenereerd door de BE-3-motor van New Shepard, wat overeenkomt satisfied meer dan 1 miljoen pk, of meer dan 2000 keer zo krachtig als de 480 pk van een Teslamodel 3.
Dit zou ertoe leiden dat ze een versnelling of g-kracht van 3 g ervaren. Het is een lastig concept om uit te leggen, maar in wezen voelt dit als drie mensen van dezelfde grootte als jij die op je borst zitten en je in je stoel duwen. Tijdens de terugkeer in de atmosfeer bereikt de g-kracht 6 g.
Hoge g-krachten kunnen ingrijpende effecten hebben op het menselijk lichaam. Bij hoge g-krachten kan bloed van het hoofd worden weggetrokken, waardoor de hersenen van zuurstof kunnen verhongeren. Dit kan leiden tot visuele veranderingen, waaronder tunnelvisie, verlies van kleur (grey-out) of volledig verlies van gezichtsvermogen (black-out), en in sommige gevallen tot een doorway g-kracht veroorzaakt bewustzijnsverlies. Dit kan al bij 3g.
Tijdens simulaties van suborbitale vliegroutes op een centrifuge bij mensen van 20-78 jaar, bleken oudere mensen echter beter de hoge g-krachten te verdragen die worden ervaren tijdens terugkeer doorway de atmosfeer.
Doorway commerciële ruimtevluchten kunnen meer mensen naar de ruimte reizen.
Blauwe oorsprong
Wanneer de motoren van de New Shepard tegen het einde van zijn opstijging worden uitgeschakeld, waardoor hij kan vertragen en terug naar de aarde kan vallen, verdwijnen de hoge G-krachten abrupt en voelen de passagiers zich gewichtloos. Bij getrainde astronauten leidt deze snelle toegang tot microzwaartekracht vaak tot ruimteziekte.
Het gebrek aan zwaartekracht betekent dat de positiesensoren in de oren (ons vestibulaire systeem genoemd) in de war raken en niet kunnen zien of je beweegt, of welke kant op of neer is. Oudere ongetrainde ruimtetoeristen, die al vestibulaire beperkingen zouden kunnen hebben, zijn mogelijk vatbaarder voor ruimteziekte.
Blue Origin en Virgin Galactic – de ruimtevaartbedrijven opgericht door respectievelijk Jeff Bezos en Richard Branson – geven slechts een korte glimp van de ruimte. Desalniettemin zullen ze een waardevolle bijdrage leveren aan ons begrip van de gezondheidseffecten van bemande ruimtevluchten onder steeds diversere groepen mensen.
Lees meer: Ruimtetoerisme kan wetenschappelijk en gezondheidsonderzoek een increase geven – hier is hoe
Nick Caplan ontvangt financiering van de British isles Space Agency en European Room Agency. Hij is bestuurslid van de Uk Place Lifetime and Biomedical Sciences Affiliation.
Christopher Newman ontvangt financiering van de Uk Space Company en Exploration England. Hij is lid van het Intercontinental Institute of Area Law en academisch adviseur van The Heart for a Spacefaring Civilization.
