Scharfsinn / Shutterstock
Of je het nu leuk vindt of niet, in de niet al te verre toekomst zullen er bestuurderloze auto’s op onze wegen verschijnen. In theorie zullen volledig autonome bestuurdersloze voertuigen enorme voordelen bieden voor mensen met een handicap. Te vaak worden mensen met een handicap geconfronteerd met meerdere problemen wanneer ze gebruik maken van het openbaar vervoer. Ze moeten vaak een beroep doen op vrienden en familieleden voor een lift of besteden een te groot deel van hun beperkte budget aan taxi’s.
Al deze problemen belemmeren het recht van een persoon met een handicap om boodschappen te doen, naar het werk te reizen, medische afspraken bij te wonen, sociale contacten te hebben of naar uitgaansgelegenheden te gaan.
Ook mogen mensen met bepaalde beperkingen helemaal niet rijden, zelfs niet in aangepaste voertuigen – bijvoorbeeld bepaalde visuele stoornissen kunnen in deze categorie vallen, afhankelijk van de mate van beperking. Dit zou natuurlijk kunnen veranderen met de komst van bestuurderloze auto’s, die door iedereen gebruikt kunnen worden, ongeacht hun medische toestand.
Duizenden mensen in het Verenigd Koninkrijk hebben beperkingen die hun rijvaardigheid in de weg staan. Bestuurderloze auto’s kunnen vervoer van deur tot deur bieden en kunnen waarschijnlijk zelf parkeren. Passagiers kunnen tijdens de rit comfortabel lezen, TV kijken, videospelletjes spelen of slapen.
Onafhankelijkheid verwerven
Personen met een handicap zouden zich geen zorgen hoeven te maken over onwillig personeel in het openbaar vervoer of discriminatie door niet-gehandicapte medereizigers. Bestuurderloze auto’s zouden personen met een handicap in staat moeten stellen om onafhankelijk te reizen, wanneer ze maar willen en waarheen ze maar willen.
In de afgelopen jaren hebben we een aantal onderzoeken uitgevoerd naar hoe mensen in het Verenigd Koninkrijk met verschillende soorten beperkingen – zoals mobiliteits-, visuele of verstandelijke beperkingen – denken over bestuurderloze auto’s. Deze onderzoeken hebben ook gekeken naar wat bestuurders met een handicap zouden kunnen doen om hun mobiliteit te verbeteren. Deze onderzoeken hebben ook gekeken naar wat mensen met een handicap ervan zou kunnen weerhouden om de introductie ervan te verwelkomen. Onze bevindingen tonen aan dat vergelijkbare factoren van toepassing lijken te zijn op alle drie de vormen van beperkingen.
De zorgen die mensen met een handicap hebben over bestuurderloze auto’s hebben meestal te maken met veiligheid, het niet kunnen begrijpen van de technische aspecten van een bestuurderloze auto en het niet kunnen in- en uitstappen – inclusief het niet kunnen ontsnappen uit een beschadigde auto. Ze noemen ook de angst om gestrand, alleen en hulpeloos te zijn na een botsing en om niet naar huis te kunnen na pech of een ongeval.
Edler von Rabenstein / Shutterstock
Er is ook ongerustheid geuit over mogelijke apparatuurstoringen, softwarestoringen en gevaarlijk en onverantwoord rijgedrag van andere weggebruikers. Terwijl we naar een bestuurderloze toekomst gaan, zal er onvermijdelijk een overgangsperiode zijn waarin zowel autonome als conventionele voertuigen de snelwegen zullen delen.
Onderzoek toont aan dat een bijzonder belangrijke factor in de acceptatie van bestuurderloze voertuigen de mate van interne “locus of control” van een persoon met een handicap is. Dit verwijst naar de overtuiging van de persoon dat hij in staat is om gebeurtenissen te controleren en dus om bekwaam te zijn in het bedienen van een nieuwe technologie zoals een autonoom voertuig.
Een lage interne locus van controle bij een persoon met een beperking kan geassocieerd worden met een slopende angst om een vorm van transport te moeten gebruiken die ze nog niet eerder hebben geprobeerd. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen met een hoge interne controlepositie veel meer openstaan voor innovatieve ideeën en meer bereid zijn om nieuwe technologieën te gebruiken.
Voorkennis
Een andere belangrijke determinant van attitudes ten opzichte van autonome voertuigen die uit onze onderzoeken naar voren komt, is of iemand gevoelig is voor “gegeneraliseerde angst”. Dit is een aandoening die optreedt wanneer een individu zich voortdurend angstig voelt over een breed scala aan situaties en kwesties in plaats van over één specifieke gebeurtenis. Van mensen met een beperking is bekend dat ze kwetsbaar zijn voor gegeneraliseerde angst en het dus moeilijk kunnen vinden om hun zorgen onder controle te houden.
Deze zorgen kunnen zich uitstrekken tot angsten met betrekking tot de veiligheid van nieuwe transportmethoden. Onze derde belangrijke bevinding betrof de kritieke rol van de voorkennis van een persoon met een handicap over bestuurderloze auto’s. Mensen met een handicap worden blootgesteld aan informatie over autonome voertuigen via televisieprogramma’s, kranten en tijdschriftartikelen. Maar ze komen er ook meer over te weten via gesprekken met familieleden, collega’s of vrienden.
We ontdekten dat voorkennis mensen met een beperking vaak zelfverzekerder maakte rondom bestuurderloze auto’s. Maar een deel van de groep met voorkennis had ook besloten dat ze er niet van hielden.
Wat kan er gedaan worden om de introductie van bestuurderloze auto’s onder mensen met een handicap te vergemakkelijken? Vanuit het perspectief van fabrikanten en voorstanders zullen sociale marketingcampagnes nodig zijn om zowel de minimale inspanning aan te tonen die nodig is om een bestuurderloos voertuig te besturen als om de onafhankelijkheid, de vrijheid om te reizen, het gemak en de veiligheid te benadrukken.
Steun van overheidsinstanties, liefdadigheidsinstellingen en andere non-profitorganisaties voor mensen met een handicap zal cruciaal zijn om deze campagnes te laten werken, aangezien advertenties van commerciële fabrikanten van bestuurderloze auto’s misschien niet worden vertrouwd door mensen met een handicap. Gezien het belang van voorkennis als het gaat om het blij zijn met het gebruik van een autonoom voertuig, zal gunstige informatie over bestuurderloze auto’s cruciaal zijn om mensen met een handicap te overtuigen van de voordelen van deze nieuwe technologie.
Voor degenen die de voordelen willen benadrukken, zal zorgvuldig marktonderzoek nodig zijn om de boodschappen te formuleren die gehandicaptengemeenschappen het meest zullen aanspreken. Boodschappen als “Ik kan het”, die laten zien hoe gemakkelijk een gehandicapte een bestuurderloze auto kan begrijpen en bedienen, moeten worden opgenomen in informatiecampagnes.
Maar de weg naar acceptatie zal soepeler verlopen naarmate er eerder een zinvolle dialoog plaatsvindt tussen fabrikanten, regeringsdepartementen en gehandicaptenorganisaties over de beste manieren om autonome voertuigen te ontwerpen die geschikt zijn voor mensen met een handicap.
De auteurs werken niet voor, adviseren niet, bezitten geen aandelen in en ontvangen geen financiering van bedrijven of organisaties die baat zouden hebben bij dit artikel en hebben geen relevante banden bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
