shutterstock
De recente kroning van Koning Karel III was een spraakmakend voorbeeld van het gebruik van gezichtsherkenningstechnologie om een menigte in de gaten te houden, maar er zijn er nog veel meer. De technologie wordt gebruikt door wetshandhavers in het Verenigd Koninkrijk en andere landen.
Het is nu gebruikelijk op vliegvelden in de VS. Het wordt gebruikt om vluchtelingen te volgen en dode lichamen in Oekraïne te identificeren. Zelfs Beyoncé fans zijn eraan onderworpen.
En er komt nog meer. De Britse regering is naar verluidt van plan om gezichtsherkenning toe te voegen aan de body-worn apparaten, drones en nummerplaatcamera’s van de politie. Het kan binnenkort heel moeilijk worden om je huis te verlaten zonder dat je gezicht gescand wordt.
Het is zeer de vraag of de voordelen van deze technologie opwegen tegen deze zorgen. Maar er kunnen stappen worden ondernomen om de problemen waar mensen zich zorgen over maken aan te pakken.
Gebruik en grenzen
Gezichtsherkenning kan door de politie worden gebruikt om vele gezichten in een menigte te scannen en ze te vergelijken met een “volglijst” van bekende criminelen. Deze “live gezichtsherkenning” wordt gebruikt om criminaliteit te verminderen. Het kan ook achteraf gebruikt worden op opgenomen CCTV-beelden.
In het Verenigd Koninkrijk biedt de Protection of Freedoms Act 2012 een wettelijke basis voor het gebruik van bewakingscamerasystemen in een openbare ruimte.
En volgens de gedragscode voor bewakingscamera’s van de overheid is het gerechtvaardigd om gezichtsherkenningssystemen te gebruiken bij beslissingen die negatieve gevolgen kunnen hebben voor mensen, zoals de vraag of ze gearresteerd moeten worden, zolang er een mens in het spel is om toezicht te houden en beslissingen te nemen.
Dus het gebruik van gezichtsherkenningssystemen, of die voor andere soorten biometrische informatie, kan niet worden gebruikt voor autonome besluitvorming, zoals het automatisch volgen van een verdachte over meerdere camerafeeds.
Problemen met gezichtsherkenning
Maar waarom zou dit van belang zijn voor gezagsgetrouwe burgers? Burgerrechtenorganisaties beweren dat gezichtsherkenning in openbare gelegenheden onze privacy en vrijheid aantast, vooral als het gaat om de mogelijkheid om individuen te volgen tijdens massabijeenkomsten en om mogelijk racistische profielen op te stellen.
Beveiligingscamera’s leggen ons al lange tijd vast terwijl we ons dagelijkse leven leiden. Maar dat de autoriteiten gemakkelijk een naam bij een gezicht kunnen zetten op de videobeelden is iets waar we niet zo aan gewend zijn.
De technologie creëert een situatie waarin veel meer mensen dan voorheen in het vizier van de autoriteiten kunnen komen. Iemands toevallige indiscreties of beoordelingsfouten kunnen nu gemakkelijk worden getraceerd en gekoppeld aan een naam en adres.
Mensen met een strafblad kunnen in het openbaar doelwit worden op basis van hun verleden, ongeacht of ze van plan zijn om illegale activiteiten uit te voeren. De technologie zou nieuwe mogelijkheden kunnen bieden voor raciale profilering, waarbij autoriteiten mensen opsporen of verdenken op basis van hun achtergrond, in plaats van op basis van specifieke informatie over hen.
Gezichtsherkenning zou ook gebruikt kunnen worden tegen mensen zonder crimineel verleden of plannen om een misdaad te plegen, maar die de politie gewoon wil tegenhouden, zoals demonstranten. De Metropolitan Police mag dan wel aangekondigd hebben dat gezichtsherkenning niet gebruikt zou worden om activisten tijdens de kroning aan te vallen, maar ze wekten ook verontwaardiging op door anti-monarchie demonstranten te arresteren die later zonder aanklacht werden vrijgelaten.
Het is ook belangrijk om te erkennen dat gezichtsherkenningstechnologie nog steeds last heeft van onnauwkeurigheden, die kunnen resulteren in vals-positieve matches waarbij een onschuldig persoon wordt aangezien voor een bekende crimineel.
Als gezichtsherkenning zulke bedreigingen met zich meebrengt, kan het een remmend effect hebben op de vrijheid van meningsuiting en demonstraties.
Wat kan er gedaan worden?
Er zijn echter manieren waarop de technologie veiliger gebruikt zou kunnen worden. Wetshandhavingsteams zouden twee voorbereidende stappen kunnen uitvoeren – activiteitsherkenning of detectie van gebeurtenissen – voordat ze hun toevlucht nemen tot gezichtsherkenning. Deze aanpak kan helpen om de kans op privacyschendingen en vals-positieve matches te minimaliseren.
Activiteitherkenning verwijst naar het proces van het identificeren en categoriseren van menselijke activiteiten of handelingen op basis van CCTV of andere sensoren. Het is gericht op het begrijpen en herkennen van de activiteiten van individuen of groepen, waaronder standaardactiviteiten zoals lopen, zitten of eten.
Aan de andere kant richt eventdetectie zich op het identificeren van specifieke gebeurtenissen of voorvallen van belang binnen een bepaalde context. Gebeurtenissen kunnen variëren van eenvoudige gebeurtenissen zoals een voorbijrijdende auto of een persoon die een kamer binnenkomt tot complexere gebeurtenissen zoals ongelukken, gevechten of ongebruikelijk gedrag. Algoritmen voor gebeurtenisdetectie analyseren meestal CCTV en andere sensoren om gebeurtenissen te detecteren en lokaliseren.
Daarom zou activiteitsherkenning of gebeurtenisdetectie de eerste stap moeten zijn voordat gezichtsherkenning wordt toegepast op een bewakingscamerafeed.
Door ervoor te zorgen dat de gegevens van camera’s anoniem blijven, kan de politie ook de activiteiten van mensen in de menigte bestuderen zonder hun privacy te schenden. Regelmatige controles en evaluaties kunnen ervoor zorgen dat de verzamelde gegevens op een verantwoorde manier worden behandeld en in overeenstemming met de Britse regelgeving voor gegevensprivacy.
Dit kan ook helpen om enkele zorgen met betrekking tot transparantie en nauwkeurigheid weg te nemen. Door als eerste stap gebruik te maken van activiteitsherkenning of eventdetectie kan het mogelijk zijn om mensen meer duidelijkheid te geven – bijvoorbeeld door middel van bewegwijzering – over wat er precies gebeurt tijdens politiesurveillance op een openbare plek.
Het is de verantwoordelijkheid van de staat om de privacy en veiligheid van haar burgers te waarborgen om een gezonde samenleving te bevorderen. Maar als gezichtsherkenning wordt geïmplementeerd op een manier waarvan een aanzienlijk deel van de burgers vindt dat het hun rechten schendt, kan het een cultuur van wantrouwen creëren en een samenleving waarin maar weinig mensen zich veilig voelen om zich in het openbaar te uiten.
Nadia Kanwal werkt niet voor, voert geen advies uit over, bezit geen aandelen in en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel en heeft geen relevante banden bekendgemaakt buiten haar academische aanstelling.
