alexei_tm/Shutterstock
Het is geen wonder dat het hebben van een gezinshond populair is in het Verenigd Koninkrijk – onderzoek toont aan dat ons welzijn kan toenemen als we een hond bezitten, en er is zelfs bewijs dat de ontwikkeling van kinderen kan profiteren als ze hun huis delen met een hond.
Helaas zijn er echter meer ziekenhuisopnames voor hondenbeten bij kinderen dan bij volwassenen. De meeste beten bij kinderen komen van een hond die ze kennen. En veel beten gebeuren terwijl er een ouder of verzorger aanwezig is.
Populaire voorstellingen van honden als de perfecte aanvulling voor een gezin zijn overal, van de 1904 JM Barrie Novel Peter Pan and Nana, tot de hedendaagse kindertelevisie. De film The Secret Life of Pets 2 opent met Max, de charismatische terriër die klaagt dat hij persoonlijk niet van kinderen houdt en dankbaar is dat hij niet met hen samenwoont en “opgestapeld” wordt door “hordes kinderen”. Max wordt al snel geconfronteerd met een nieuw kind in de familie, Liam, en hij klaagt dat hij zich niet veilig voelt in zijn eigen huis.
Hoewel Max’ hachelijke situatie wordt gespeeld om te lachen, is de waarheid dat kinderen het leven van honden moeilijk en ongemakkelijk kunnen maken. We willen zeker niet dat onze kinderen gebeten worden. Maar het is makkelijk om het perspectief van de hond over het hoofd te zien.
De kracht van spelen
Veilig spelen betekent niet schreeuwen of ruw zijn. Apporteren kan bijvoorbeeld heel leuk zijn, maar let wel op of uw hond “waakt” door zijn favoriete speeltjes niet af te staan of er naar te happen. U en uw kinderen moeten uw hond een ‘laat commando’ leren door speeltjes te ruilen voor traktaties. Onmiddellijk een tweede speeltje gooien zodra ze het eerste terugbrengen kan het waken ook ontmoedigen. Mijn eigen zoon vindt dit spelletje erg leuk met onze hond.
Toezicht houden bij het spelen is belangrijk.
Alena Ozerova/Shutterstock
Tijdens het spelen moeten alle vier de poten op de grond staan. Als uw hond overprikkeld raakt tijdens het spelen, bijvoorbeeld als hij opspringt of een grote bek geeft, is het beter om uw kind te vragen om een stapje opzij te doen en allebei een time-out te nemen, dan om uw hond uit te schelden of te straffen.
Maar dat betekent niet dat kinderen ontmoedigd moeten worden om met de gezinshond te spelen. Spelen is iets waar kinderen meestal beter in zijn dan volwassenen. Ouders die ik interviewde voor mijn onderzoek naar de omgang van kinderen met de gezinshond, zeiden dat hun kinderen niet moe worden van het gooien van een bal of het spelen van touwtrekken. En voor honden is spelen een natuurlijk gedrag waar ze niet overheen groeien.
Knuffels zijn niet altijd schattig
Terwijl duizenden dierenknuffels door kinderen over de hele wereld worden geplet, is het goed om te onthouden dat knuffelen vooral menselijk gedrag is.
Onderzoek heeft aangetoond dat sommige honden kunnen leren om knuffels te verdragen, sommigen genieten er zelfs van. Maar het is niet iets dat honden van nature prettig vinden en onderzoek toont aan dat veel honden er geen oxytocine (knuffelhormoon) reactie op krijgen.
Nauw lichamelijk contact tussen kinderen en de gezinshond is een veel voorkomende reden dat honden agressie vertonen naar een kind. Kinderen moeten dus worden ontmoedigd om hun armen om een hond heen te slaan, op ze te leunen of ze op te pakken, ten gunste van andere manieren om affectie te tonen waarbij de hond meer keuzevrijheid heeft.
Een hond heeft keuzevrijheid nodig
Het is onmogelijk om honden altijd maar te laten doen wat ze willen. Hun gedrag moet tenslotte passen in wat wij als hun menselijke baasjes bereid zijn te accepteren. Desalniettemin kunnen honden die met kinderen samenleven agressief reageren als kinderen hen beperken in hun mogelijkheden om te kiezen wat ze willen doen, bijvoorbeeld door fysiek beperkende knuffels, of door ze te onderbreken als ze aan het rusten, eten of alleen aan het spelen zijn.
Het is niet moeilijk om je hond wat keuze te geven in aanhankelijke interacties van kinderen. Simpelweg de kinderen aanmoedigen om de hond naar hen toe te roepen waar ze zitten, in plaats van de hond zelf te benaderen, kan al een verschil maken. En herinner kinderen eraan dat ze de hond niet moeten volgen als hij of zij zich van hen verwijdert. In mijn recente onderzoek ontdekten ouders ook dat hun honden ’s nachts of als ze moe waren meer behoefte hadden aan ruimte voor de kinderen.
Verwacht niet dat kinderen honden lezen
Honden kunnen niet praten. Stel je voor dat ze dat wel konden. Misschien zouden we hun behoeften dan beter begrijpen. In plaats daarvan gebruiken ze meestal hun lichaam om te communiceren.
Onderzoek heeft aangetoond dat jonge kinderen over het algemeen niet goed zijn in het herkennen van lichaamstaal of gezichtsuitdrukkingen van honden. Mijn onderzoek uit 2023 onder Britse gezinnen toonde aan dat zelfs als ze konden herkennen dat hun hond ongelukkig was over een interactie, het kind er niet mee stopte. En uit een onderzoek uit 2016 bleek dat ouders die een hond bezaten veelvoorkomende tekenen van angst niet opmerkten, zoals een hond die zijn lippen of neus likt, wijde ogen, gapen buiten de context of wegleunen van het kind.
Als je kind kan leren hoe honden bepaalde emoties tonen, is dat geweldig. Er zijn online veel hulpmiddelen beschikbaar. Maar verwacht niet dat dit alleen een wondermiddel is voor alle interactieproblemen of -risico’s.
Het feit dat honden ook emoties hebben, betekent dat er altijd een mogelijkheid is dat een interactie niet goed gaat. Daarom is het niet alleen toezicht, maar betrokken toezicht dat je hond en kinderen zal helpen om de beste vrienden te worden.
Anna Baatz ontvangt financiering van Dogs Trust Canine Welfare Grants.
