Bryan Regan/Shutterstock
Is de ruimte echt de laatste grens? William Shatner is klaar om erachter te komen als hij stoutmoedig gaat waar geen 90-jarige eerder is geweest. Ongeveer 55 jaar nadat Captain James T Kirk op onze schermen verscheen in de originele Star Trek, zal Shatner naar de rand van de ruimte lanceren aan boord van Blue Origin’s New Shepard voor een suborbitale vlucht van tien minuten.
Shatner wordt de oudste persoon die naar de ruimte gaat en verbreekt het history van de 82-jarige Wally Funk, die in juli op de eerste bemande ruimtevlucht van de New Shepard reisde. Funk was een van de Mercury 13-vrouwen die zich in de jaren zestig kwalificeerden voor ruimtevluchten, maar nooit vlogen.
Nu commerciële ruimtevaartbedrijven oudere mensen naar de ruimte brengen, is het tijd om de mogelijke fysieke impact van ruimtevluchten op hen te overwegen.
Lees meer: Wat is een suborbitale vlucht? Een ruimtevaartingenieur legt uit:
In slechts een paar dagen in de ruimte begint het menselijk lichaam zich aan te passen. De botten van astronauten beginnen dichtheid te verliezen en hun spieren worden kleiner en zwakker omdat ze niet worden gebruikt om tegen de zwaartekracht in te gaan of om te bewegen.
Hoewel deze veranderingen niet echt een probleem zijn bij microzwaartekracht, kunnen ze leiden tot een verhoogd risico op letsel, zoals rugpijn of botbreuken, wanneer ze terugkeren naar de aarde. Astronauten besteden veel tijd aan oefeningen in de ruimte om deze aanpassingen te minimaliseren, die vergelijkbaar zijn met leeftijdsgerelateerde veranderingen die mensen op aarde treffen, maar veel sneller gaan.
Een 90-jarige persoon satisfied normale leeftijdsgerelateerde gezondheidsveranderingen kan in de ruimte aankomen achieved al gedeconditioneerde spieren en botten. Dit kan extra risico’s opleveren omdat hun lichaam zich verder aanpast wanneer het wordt beroofd van de zwaartekracht. Hoewel we kunnen speculeren, zijn er lang niet genoeg oudere mensen naar de ruimte gegaan om zeker te weten hoe hun lichaam ermee om zal gaan.
Iedereen zoals Shatner die maar een paar minuten in microzwaartekracht zal doorbrengen, hoeft zich hier niet al te veel zorgen more than te maken. De grootste risico’s voor hun gezondheid zullen de mentale en fysieke spanningen zijn die worden ervaren tijdens de lancering, de terugkeer in de atmosfeer van de aarde en de landing.
Tijdens de lancering zullen Shatner en zijn drie medepassagiers trillingen ervaren die het gevolg zijn van de stuwkracht die wordt gegenereerd doorway de BE-3-motor van New Shepard, wat overeenkomt met meer dan 1 miljoen pk, of meer dan 2.000 keer zo krachtig als de 480 pk van een Tesla Product 3.
Dit zal ertoe leiden dat ze een versnelling of g-kracht van 3g ervaren. Het is een lastig idea om uit te leggen, maar in wezen voelt dit als drie mensen van dezelfde grootte als jij die op je borst zitten en je in je stoel duwen. Tijdens de terugkeer in de atmosfeer zal de g-kracht 6 g bereiken.
Hoge g-krachten kunnen ingrijpende effecten hebben op het menselijk lichaam. Bij hoge g-krachten kan bloed van het hoofd worden weggetrokken, wat de hersenen van zuurstof kan verhongeren. Dit kan leiden tot visuele veranderingen, waaronder tunnelvisie, verlies van kleur (grey-out) of volledig verlies van gezichtsvermogen (black-out), en in sommige gevallen tot een doorway g-kracht veroorzaakt verlies van bewustzijn. Dit kan al bij 3g.
Tijdens simulaties van suborbitale vliegroutes op een centrifuge bij mensen van 20-78 jaar, bleken oudere mensen echter beter de hoge g-krachten te verdragen die werden ervaren tijdens terugkeer doorway de atmosfeer.
Door commerciële ruimtevluchten kunnen meer mensen naar de ruimte reizen.
Blauwe oorsprong
Wanneer de motoren van de New Shepard tegen het einde van zijn opstijging worden uitgeschakeld, waardoor hij kan vertragen en terug naar de aarde kan vallen, zullen de hoge G-krachten abrupt verdwijnen en zullen de passagiers zich gewichtloos voelen. Bij getrainde astronauten leidt deze snelle toegang tot microzwaartekracht vaak tot ruimteziekte.
Het gebrek aan zwaartekracht betekent dat de positiesensoren in de oren (ons vestibulaire systeem genoemd) in de war raken en niet kunnen zien of je beweegt, of welke kant op of neer is. Oudere ongetrainde ruimtetoeristen, die al vestibulaire beperkingen zouden kunnen hebben, zijn mogelijk vatbaarder voor ruimteziekte.
Blue Origin en Virgin Galactic – de ruimtevaartbedrijven opgericht doorway respectievelijk Jeff Bezos en Richard Branson – geven slechts een korte glimp van de ruimte. Desalniettemin zullen ze een waardevolle bijdrage leveren aan ons begrip van de gezondheidseffecten van bemande ruimtevluchten onder steeds diversere groepen mensen.
Lees meer: Ruimtetoerisme kan wetenschappelijk en gezondheidsonderzoek een strengthen geven – hier is hoe
Nick Caplan ontvangt financiering van de British isles Place Company en European Place Company. Hij is bestuurslid van de British isles Room Life and Biomedical Sciences Association.
Christopher Newman ontvangt financiering van de Uk Space Agency en Study England. Hij is lid van het Global Institute of House Law en academisch adviseur van The Heart for a Spacefaring Civilization.
