NASA / Unsplash, CC BY-NC
Aangezien ruimtereizen voor recreatieve doeleinden een zeer reële mogelijkheid aan het worden is, kan er een tijd komen dat we naar andere planeten reizen voor vakanties, of misschien zelfs om te leven. Commercieel ruimtevaartbedrijf Blue Origin is al begonnen achieved het sturen van betalende klanten op sub-orbitale vluchten. En Elon Musk hoopt satisfied zijn firma SpaceX een basis op Mars te beginnen.
Dit betekent dat we moeten gaan nadenken more than hoe het zal zijn om in de ruimte te leven, maar ook wat er zal gebeuren als iemand daar sterft.
Na de dood hier op aarde doorloopt het menselijk lichaam een aantal stadia van ontbinding. Deze werden al in 1247 beschreven in Song Ci’s The Washing Absent of Wrongs, in wezen het eerste forensische wetenschappelijke handboek.
Eerst stopt het bloed met stromen en begint het samen te vloeien als gevolg van de zwaartekracht, een proces dat bekend staat als livor mortis. Dan koelt het lichaam af tot algor mortis, en de spieren verstijven doorway ongecontroleerde ophoping van calcium in de spiervezels. Dit is de toestand van rigor mortis. Vervolgens breken enzymen, eiwitten die chemische reacties versnellen, celwanden af waarbij hun inhoud vrijkomt.
Tegelijkertijd ontsnappen de bacteriën in onze darmen en verspreiden ze zich doorway het hele lichaam. Ze verslinden de zachte weefsels – verrotting – en de gassen die ze vrijgeven zorgen ervoor dat het lichaam opzwelt. Rigor mortis wordt ongedaan gemaakt als de spieren worden vernietigd, sterke geuren worden uitgestoten en de zachte weefsels worden afgebroken.
Deze ontbindingsprocessen zijn de intrinsieke factoren, maar er zijn ook externe factoren die het ontbindingsproces beïnvloeden, zoals temperatuur, insectenactiviteit, het begraven of inpakken van een lichaam en de aanwezigheid van vuur of drinking water.
Mummificatie, het uitdrogen of uitdrogen van het lichaam, vindt plaats in droge omstandigheden die zowel heat als koud kunnen zijn.
In vochtige omgevingen zonder zuurstof kan adipocere-vorming optreden, waarbij het water de afbraak van vetten tot een wasachtig materiaal kan veroorzaken doorway het proces van hydrolyse. Deze wasachtige coating kan fungeren als een barrière bovenop de huid om deze te beschermen en te behouden.
Maar in de meeste gevallen zullen de zachte weefsels uiteindelijk verdwijnen om het skelet te onthullen. Deze harde weefsels zijn veel veerkrachtiger en kunnen duizenden jaren overleven.
Ontbinding stoppen
Dus, hoe zit het fulfilled de dood in de laatste grens?
Welnu, de verschillende zwaartekracht die op andere planeten wordt waargenomen, zal zeker invloed hebben op het livor mortis-stadium, en het gebrek aan zwaartekracht tijdens het zweven in de ruimte zou betekenen dat er geen bloed zou worden verzameld.
In een ruimtepak zou rigor mortis nog steeds voorkomen, omdat dit het gevolg is van het stoppen van lichaamsfuncties. En bacteriën uit de darm zouden nog steeds de zachte weefsels verslinden. Maar deze bacteriën hebben zuurstof nodig om goed te kunnen functioneren en dus zou een beperkte luchttoevoer het proces aanzienlijk vertragen.
Microben uit de bodem helpen ook bij de ontbinding, en dus verbetert elke planetaire omgeving die microbiële werking remt, zoals intense droogte, de kansen op behoud van zacht weefsel.
Ontbinding in omstandigheden die zo verschillend zijn van de omgeving van de aarde, betekent dat externe factoren ingewikkelder zouden zijn, zoals bij het skelet. Als we leven, is bot een levend materiaal dat zowel organische materialen zoals bloedvaten en collageen als anorganische materialen in een kristalstructuur omvat.
Normaal gesproken zal de organische component ontbinden, en dus zijn de skeletten die we in musea zien meestal de anorganische overblijfselen. Maar in zeer zure bodems, die we misschien op andere planeten aantreffen, kan het omgekeerde gebeuren en kan de anorganische element verdwijnen, waardoor alleen de zachte weefsels achterblijven.
Op aarde maakt de ontbinding van menselijke resten deel uit van een uitgebalanceerd ecosysteem waar voedingsstoffen worden gerecycled doorway levende organismen, zoals insecten, microben en zelfs planten. Omgevingen op verschillende planeten zullen niet zijn geëvolueerd om op dezelfde efficiënte manier gebruik te maken van ons lichaam. Insecten en aaseters zijn niet aanwezig op andere planeten in ons systeem.
Maar de droge woestijnachtige omstandigheden van Mars kunnen betekenen dat de zachte weefsels uitdrogen, en misschien zou het doorway de wind opgeblazen sediment het skelet eroderen en beschadigen op een manier die we hier op aarde zien.
De droge omgeving van Mars.
https://pixabay.com/people/wikiimages-1897, CC BY-NC
Temperatuur is ook een belangrijke element bij ontbinding. Op de maan kunnen de temperaturen bijvoorbeeld variëren van 120°C tot -170°C. Lichamen kunnen daarom tekenen van doorway warmte veroorzaakte verandering of bevriezingsschade vertonen.
Maar ik denk dat het waarschijnlijk is dat overblijfselen nog steeds menselijk lijken, omdat het volledige ontbindingsproces dat we hier op aarde zien, niet zou plaatsvinden. Onze lichamen zouden de “vreemdelingen” in de ruimte zijn. Misschien zouden we een nieuwe vorm van begrafenispraktijken moeten vinden, die niet gepaard gaat fulfilled de hoge energiebehoefte van crematie of het graven van graven in een barre, onherbergzame omgeving.
Lees meer: William Shatner oudste astronaut op 90 – dit is hoe ruimtetoerisme ouderen kan beïnvloeden
Tim Thompson werkt niet voor, raadpleegt, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft geen relevante voorkeuren bekendgemaakt buiten hun academische aanstelling.
