Michael Vi / Shutterstock
Elon Musk is geen vreemde als het gaat om sterk concurrerende markten waarin je profiteert van de zwakte van een concurrent. Voor één keer is hij aan de ontvangende kant nu Meta zijn microblogplatform Threads lanceert om te profiteren van zijn problemen bij Twitter.
Twitter heeft in feite een bijna-monopolie op het gebied van korte kernachtige citaten van bekende personen. Het is het enige platform dat beknoptheid en controverse biedt met een dergelijk bereik en een dergelijk hoog gebruiksniveau. Het is zelfs zo dat wereldwijde nieuwsprogramma’s bijna elke dag Twitter-commentaren van bekende personen oppikken als een manier om een concept of mening samen te vatten.
Donald Trump was een groot exponent van het onthullen van nieuw beleid via Twitter. Wat je ook van hem vindt, Trump had een enorme aanhang op Twitter en heeft het profiel van het platform een boost gegeven. Musk heeft er ook veel gebruik van gemaakt.
Ten tijde van zijn bod was hij ’s werelds rijkste persoon en sommigen zouden suggereren dat de US€44 miljard (£34,5 miljard) die hij voor Twitter betaalde, zakgeld was dat hij uitgaf aan zijn hobby. Musk beweert dat hij de vrijheid van meningsuiting beschermde omdat Donald Trump door de vorige CEO, Jack Dorsey, het gebruik ervan was verboden. Dorsey was medeoprichter van het bedrijf en iemand met meer liberale opvattingen dan Donald Trump.
Betaal je te veel?
In ieder geval ging Musk akkoord met de aankoop op het moment dat de waarderingen van technologiebedrijven kelderden en sommigen suggereren dat hij bijna twee keer zoveel had betaald als het bedrijf waard was. Hij probeerde zich terug te trekken uit de deal toen hij zich realiseerde dat hij te veel had geboden voor het bedrijf.
Raden van bestuur worden vaak beschuldigd van bezuinigingen wanneer ze biedingen afwijzen en hun eigen baan, macht, status en salaris willen beschermen. Bestuursleden worden meestal ontslagen als een overnamebod succesvol is. In dit ietwat ongewone geval hebben ze Musk met succes aangeklaagd om de deal tegen de oorspronkelijke prijs af te ronden.
Twitter was nooit consequent in staat geweest om zijn populariteit te gelde te maken. Gedurende een groot deel van zijn bestaan was het een verliesmaker. Musk realiseerde zich dat het bedrijf een virtueel monopolie had en dat hij gebruikers kon laten betalen voor het lezen van tweets en voor het maken ervan. Tegelijkertijd vond hij dat het bedrijf zich wentelde in de kosten en dat het beter zijn best kon doen om adverteerders aan te trekken.
Tesla aan de verliezende hand?
Tot nu toe heeft Musk vrijwel alle belanghebbenden van Twitter tegen zich in het harnas gejaagd en andere aandeelhouders van Tesla – een van zijn grootste successen – geïrriteerd.
Elon Musk heeft geprobeerd inkomsten te genereren door gebruikers van de site te laten betalen.
Naga11 / Shutterstock
Het prijskaartje van Twitter dreef Musk ertoe om onmiddellijk grote veranderingen door te voeren. Hij maaide door het personeelsbestand en bracht de 8.500 werknemers in een paar weken terug tot 1.500. Het in rekening brengen van kosten aan gebruikers vervreemdde velen van Twitter. Gebruikers laten betalen vervreemdde velen. Veel van de adverteerders op Twitter zagen Musk en zijn openhartige standpunten als giftig voor hun eigen imago en niet iets waarmee ze geassocieerd wilden worden via advertenties.
Velen verlieten of schortten hun reclameactiviteiten met Twitter op. Twitter was synoniem geworden met Musk en niet iedereen hield van hem. Hij had de kostenbasis verlaagd, maar verloor veel van de inkomsten. Toen hij zich realiseerde dat hij afstand moest nemen van Twitter voor het welzijn van het bedrijf, nam hij Linda Yaccarino van Xerox aan als chief executive terwijl hij terugtrad als voorzitter.
Linda heeft een enorme ervaring in de reclamewereld en werd duidelijk belast met het herstellen van de relaties met adverteerders. Haar opdracht kan echter beperkt worden door een voorzitter die misschien wil ingrijpen.
Strategische fout?
Musk kan zich echter ook schuldig hebben gemaakt aan strategische fouten: als een bedrijf afhankelijk is van advertenties voor inkomsten, dan moet het gebruikers maximaliseren om advertentiebereik te creëren. Het in rekening brengen van kosten aan Tweeters en lezers van Tweets zal de gebruikers niet maximaliseren, omdat velen van hen simpelweg zullen vertrekken. Zowel adverteerders als gebruikers laten betalen heeft weinig beperkte zin.
De timing voor het introduceren van abonnementen is ook verkeerd. Veel landen waarin Twitter actief is, naderen een recessie. Abonnementen voor content worden beëindigd door veel gebruikers, die gedwongen worden om te bezuinigen omdat hun besteedbaar vermogen onder druk staat. Ze zullen er waarschijnlijk niet blij mee zijn dat Twitter nieuwe kosten in rekening brengt voor een dienst die ze gewend zijn gratis te ontvangen, of op zijn minst gewoon met hun gegevens te betalen.
Hoewel Twitter ongetwijfeld zwaar op de kosten drukte voordat Musk het overnam, heeft de omvang van de personeelsinkrimping ervoor gezorgd dat de inhoud vaak niet gemodereerd is. Er broeien ook problemen met regelgevende instanties over de snelheid waarmee controversieel materiaal dat op Twitter verschijnt, wordt verwijderd. Sterke geruchten over onbetaalde rekeningen volgen Twitter ook.
Tegen deze achtergrond, en de schijnbare zelfvernietiging van Twitter, heeft Mark Zuckerberg precies het juiste moment uitgekozen om een goed gefinancierd alternatief aan te bieden dat gelinkt is aan Instagram. Voor zover we weten zal het gratis zijn voor gebruikers en gefinancierd worden door advertenties zodra het voldoende gebruikt wordt.
Er is geen liefde verloren tussen Zuckerberg en Musk. Meta koos het juiste moment om te lanceren toen Twitter op zijn zwakst was en Musk verscheurd werd tussen tegenstrijdige behoeften bij Tesla en Twitter. Musks hobby wordt een albatros. Zuckerberg zal vooruitgang boeken ondanks de sterke positie die Twitter inneemt en de relatie met Instagram kan netwerkeffecten stimuleren. Netwerkeffecten vormen barrières voor nieuwkomers op een markt in die zin dat hoe meer aanbieders zich aansluiten, hoe meer gebruikers worden aangetrokken en vice versa.
Zuckerberg moet grote Threaders verleiden om hun meningen in beknopte vorm op zijn platform aan te bieden om gebruikers aan te trekken. Dit zou op zijn beurt meer grote namen moeten aantrekken. Dominante bedrijven die afhankelijk zijn van netwerkeffecten zijn moeilijk te onttronen door de afhankelijke relatie tussen gebruikers en aanbieders.
Musk probeert nu Meta aan te klagen voor het verduisteren van bedrijfsgeheimen, omdat zij verrassend genoeg veel van de mensen hebben aangeworven die Musk bij Twitter heeft ontslagen. Rechtszaken worden vaak gebruikt als wapen in de Amerikaanse concurrentiestrijd.
Zullen we eindigen met een gepolariseerd publiek waar liberale mensen Threads prefereren, terwijl mensen met meer rechtse sympathieën Twitter gebruiken? In tegenstelling tot het voorgestelde kooigevecht tussen Zuckerberg en Musk, kan deze botsing tussen sociale mediabedrijven niet worden beslecht door een simpele knock-out.
John Colley werkt niet voor, heeft geen adviesfuncties, bezit geen aandelen in en ontvangt geen financiering van bedrijven of organisaties die baat hebben bij dit artikel en heeft geen relevante banden buiten zijn academische aanstelling bekendgemaakt.
